คำจูงใจพระมาที่ถูกต้อง คัณฐีพระธัมมปทัฏฐกถา ยกศัพท์แปล ภาค 4 หน้า 125
หน้าที่ 125 / 152

สรุปเนื้อหา

บทนี้กล่าวถึงการสนทนาระหว่างพระศาสดาและพราหมณ์เกี่ยวกับความเจริญและกรรมที่เป็นผลให้เกิดความชนะและความแพ้ โดยพระศาสดาอธิบายเกี่ยวกับกรรมซึ่งมีผลต่อการกระทำและกรรมในชีวิต เรียนรู้เกี่ยวกับความอยู่รอดของตนเองจากเหตุผลที่เรียกว่า 'กรรม' ในทางปฏิบัติและจิตวิญญาณ. เนื้อหานี้เน้นให้เห็นถึงความสำคัญของการกระทำและผลที่ตามมาในชีวิตประจำวัน เพื่อให้เกิดความเข้าใจในตัวตนและเป็นแรงจูงใจให้กับผู้ปฏิบัติธรรม.

หัวข้อประเด็น

-พระศาสดาและพราหมณ์
-กรรมและผลแห่งกรรม
-ความสำเร็จและความแพ้
-การประพฤติปฏิบัติ

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - คำจูงใจพระมาที่ถูกต้อง ยกคำนี้เปิด ภาค ๔ - หน้าที่ 125 อ. พระศาสดา (อา) ตรัสแล้วว่า พรวหมณ ดูก่อนพราหมณ์ เอวัง อ. อย่างนั้น อุตฺฺตาวคฺฺชานโก นาม ปุญฺโค อ. บุคคล ชื่อว่า ผู้ซึ่งความเจริญและเหตุปลุกปั่นความเจริญ สติใส ผู้ร่วมกับ มยา ด้วย เรา นฤดี ย่อมไม่มี อิติ ดังนี้ ๆ อ. ครั้งนั้น สตฺตา อ. พระศาสดา อรฺุธเดชฯ พรมใคร่ครวญ แล้ว อชฺฺวาส ซึ่งอธิษฐาน อสุต พราหมณสูส แห่งพราหมณ์นั้น ปุจฺฉิ ตรัสถามแล้วว่า พราหมณู ดูก่อนอ. ท่าน วิสสิ ย่อม เป็นอยู่ เขน กมฺมุน ด้วยกรรมอะไร อิติ ดังนี้ ๆ (พราหมณ์โดน) อ. พราหมณ (อา) กราบทูลแล้วว่า โคดม โป อ่อนพระโคดม โก ผู้เจริญ อน อ. ข้าพระองค์ (วิสา) ย่อมเป็นอยู่ ชุดมุน ด้วย กรรมคือการเล่นชังกา อิติ ดังนี้ ๆ (สตฺตา) อ. พระศาสดา (ปญฺจ) ตรัสแล้วว่า ปัน กิ ชโย อ. ความชนะ โหวด ย่อมมี เต แก่ท่าน กิ หรือ (อุทาหู) หรือว่า ปราชโย อ. ความแพ้ (โหวด) ย่อมมี (เม) แก้ข้าพระองค์ อัด ดังนี้ (เตน พราหมณอณา) อันพราหมณนั้น วุตเต กราบทูลแล้ว วดวา ตรัสแล้วว่า พราหมณ ดูก่อนพราหมณฯ เอโส ชโยปรโย อ. ความชนะและความแพ้มัน อปุปมติโก เป็น อาการมีประมาณน้อย (โหวด) ย่อมเป็น ชโย นาม ชื่อ อ. ความ ชนะ ปรี ปุูกฺคลี ชินนุตส แห่งชนะอยู่ ซึ่งบุคคลอืน เสยโโย
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More