ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - คำจูงใจพระมาที่ถูกต้อง ยกคำนี้เปิด ภาค ๔ - หน้าที่ 125
อ. พระศาสดา (อา) ตรัสแล้วว่า พรวหมณ ดูก่อนพราหมณ์ เอวัง
อ. อย่างนั้น อุตฺฺตาวคฺฺชานโก นาม ปุญฺโค อ. บุคคล ชื่อว่า
ผู้ซึ่งความเจริญและเหตุปลุกปั่นความเจริญ สติใส ผู้ร่วมกับ มยา ด้วย
เรา นฤดี ย่อมไม่มี อิติ ดังนี้ ๆ
อ. ครั้งนั้น สตฺตา อ. พระศาสดา อรฺุธเดชฯ พรมใคร่ครวญ
แล้ว อชฺฺวาส ซึ่งอธิษฐาน อสุต พราหมณสูส แห่งพราหมณ์นั้น ปุจฺฉิ
ตรัสถามแล้วว่า พราหมณู ดูก่อนอ. ท่าน วิสสิ ย่อม
เป็นอยู่ เขน กมฺมุน ด้วยกรรมอะไร อิติ ดังนี้ ๆ (พราหมณ์โดน)
อ. พราหมณ (อา) กราบทูลแล้วว่า โคดม โป อ่อนพระโคดม โก
ผู้เจริญ อน อ. ข้าพระองค์ (วิสา) ย่อมเป็นอยู่ ชุดมุน ด้วย
กรรมคือการเล่นชังกา อิติ ดังนี้ ๆ (สตฺตา) อ. พระศาสดา (ปญฺจ) ตรัสแล้วว่า ปัน กิ ชโย อ. ความชนะ โหวด ย่อมมี เต แก่ท่าน
กิ หรือ (อุทาหู) หรือว่า ปราชโย อ. ความแพ้ (โหวด) ย่อมมี (เม)
แก้ข้าพระองค์ อัด ดังนี้ (เตน พราหมณอณา) อันพราหมณนั้น
วุตเต กราบทูลแล้ว วดวา ตรัสแล้วว่า พราหมณ ดูก่อนพราหมณฯ
เอโส ชโยปรโย อ. ความชนะและความแพ้มัน อปุปมติโก เป็น
อาการมีประมาณน้อย (โหวด) ย่อมเป็น ชโย นาม ชื่อ อ. ความ
ชนะ ปรี ปุูกฺคลี ชินนุตส แห่งชนะอยู่ ซึ่งบุคคลอืน เสยโโย