ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค๑- คำฉันพระธัมมะปทุโลทยุ คำที่แปล ภาค ๔ หน้าที่ ๓๗
เรื่องมรรคามงกตนา
๑.๔๕/๕/ ตั้งแต่ ตตา ปน กามมฤา อตุจฬกุี
เป็นต้นไป.
ปน ก็ ตา ในกาลนั่น กามมฤา อตุจฬกิติ ธีรลี ปทกุี
เปเสตุ ปกเกล บุวาส ฉนุกฉี่ ฉุนัน ภิกขุน (เตส ปวาน)
ทินนกาลในกาลแห่งขบม ท.เหล่านั้น อนรรมาดของนางกาน ครัน
เมื่อมนม ท.อัมมาราดของนางกานา ทอดแล้ว เพื่อส่งไป ซึ่งิตา
ผู้มืดอ่อนไม่สา สุตระกุลแห่งผิว ถวายแล้ว แก่กกุจู ท.๔๕ ครั้ง
สิกขาขนาท ครันเมื่อสิกขาบน สุตตารา อันพระศาคตา ปฏิบัตบุตร
ทรงบูติญัติแล้ว สุตต ม วฑฺฒูมิ ในเพราะเรื่องนั้น ปชาปติยะ เมื่อ
ปชาณดี อดอยาย คนอื่น สมาเนก อันสมิ กานาย ของนางกานา
อนิงตาย นำมาแล้ว กนฏอ.นางกานา สุจิตตัปแล้ว ตำ ปฏิศี
ซึ่งความเป็นไปนั่นน อกิโต ยอมค่า ปริกาสติ ยอมบริภาษ ภิกขุ
ซึ่งภิษุ ท. (อดิโตน) ภิกษุทิร ผู้อ้นดาเห็นแล้วและเห็นแล้ว
(จานน) ด้วยคำว่า มราวโล อ. การอยู่รองซึ่งเรือน เม แห่งเรา
อิมิ ภิกขุ อันกิญจ ท.เหล่านี้ นาสิโด ให้บันฑายแล้ว ฮิติ ดังนี้ฯ
ภิกขุ อ.ภิกษุ ท.น วิสัชฌุ ไม่อาจแล้ว ปาฏิสมุติ เพื่ออนันติน
ไป ต วิธี สู่ถนสายันฯ สตฺตา อ.พระศาสดา ถนดาวา ทรง