ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค ๒ - คำฉีพระธรรมปทุม ยกศัพทแปล ภาค ๔ หน้า 82
ท. (อิติโ) ดังนี้ ตุตก ปทุม ในบท ท. เหล่านั้นหนา (คาถาปทุมสุด) แห่งบทแห่งพระคาถาว่า อุญญชุนุตติ สติมนฺโต อิติ ดังนี้ ๆ (อุตฺโธ) อ. วรรณ่าว่า ริติ นาม ชื่อ อ. ความนิยมดี อาเมย ในความอาลัย นุตติ ยมไม่มี เดส ชินาสวาติ แห่งพระชินาสพ ท. เหล่านี้ (อิติโ) ดังนี้ (คาถาปทุมสุด) แห่งบทแห่งพระคาถาว่า น นิกเทต รมนุ ต อิติด ดังนี้ ๆ เอเด ปา อ. บทนี้ว่า หสาว อิติด ดังนี้ เทสนาสิ เป็นหัว ข้อแห่งเทสนา (โหติ) ย่อมเป็น ๆ
ปน ก็ อุตโโก อ. อธิบาย อ.ตุต ปนา ในบทนี้ อยู่นี้ว่า สุกา อ. นก ท. คหไดวา ถือเอาแล้ว โครจ ซึ่งเหยื่อ อุตตโน ของตน ปลวล ในเปืกตม โครจสุบปุนน องค์ถึงพร้อมแล้วด้วยเหยื่อ อตกวา ไม่กระทำแล้ว อสาย ซึ่งความอาลัย กนฺจ อะไร ๆ สทฺมึ ฐาน ในเทนนั้นว่า อุกัก อ. น้ำ มม ของเรา ปทุม อ. ดอกปทุม มม ของเรา อุปัลโล อ. ดอกอุลม มม ของเรา ปุณฑริกิ อง ดอกบุณฑริก มม ของเรา ติติ อ. หญิง มม ของเรา อิติด ดังนี้ คมนกกล ในกลอ่อนเป็นที่ไป อนุปกา ว่า ผู้มไอ้เบี่ยง ไปาย ละแล้ว ตู้ ปทกัส ซึ่งประเทศนั้น อุปdikฺวา บินขึ้นไปแล้ว ก็พมานา คูรณุติ ย่อมบันเล่นไปอยู่ อากกาน ในอากาศ ยเทา ฉันใด ฉินาสวาติ อ. พระฉินาสพ ท. เหล่านัน วิรนฺตปิ แม้อยู่ ตูตู กฏูกลี ฐาน ในที่ทีใดที่หนึ่ง กุหลาสิตู สานู อออกจากอ ไม่ข้องแล้ว ในที่ ท. มีสรรกุลป็นที่ต้นนั้นเทียว วิรัคฺตวา อยู่แล้ว