พระธรรมปิฎกภาค ๔ หน้า 85 : หน้า 85/152

ประโยค ๒ - คำฉีพระธรรมปิฎก ยกฟื้นที่แปล ภาค ๔ หน้า 85 ศิษาขาเท ซึ่งสถาบา ท ภิกขุ แก่ภิญญ ท. ปริชฌานฤดูลาย เพื่อดำรง แก่อนาวรอบ สนธิภาร ซึ่งภารกิจการสั่งสม อย่ติ ต่อไป อตสมิ นินาน ในพระเหตุเป็นแดนบรมให้ธงบิน ปน ถึงว่า ปกเสนโต เมื่อจะทรงประกาศ โทสกาว ซึ่งความไม่มีแห่งโทษ ตสส เธรสุ สันต์พระธรรมนั้น เถลน อุปปบุณดต (สตตารา) ศิษาขาเท อุปปิจ ฉิ นิสสาย (ตสส สงบาธิสัก) กตตตา เพราะความที่ แห่งการกระทำซึ่งการสั่งสมมัน เป็นอาการขันพระเณร ครั้นเมือ ศิขาข เทนพระศาสดา ไม่ทรงบัญญัติแล้ว อาณัตแล้ว ซึ่งความเป็น แห่งบุคคลผู้มีความปรารถนาอ่อนงอ กระทำแล้ว อนุรุญิ มฤ ฑฤวา ชมู่ เทนาสฐร เมื่อจะทรงสืบต่อ ซึ่งอนุญี แสดงซึ่งธรรม อาหาร ตรัสแล้ว คำซึ่งพระศา า อิม นี้ว่า สนุนโย อ. กรังสม นุติวิ ย่อมไม่มี เอส ชนาน แก่น่น ท. เหล่าใด ย จะอ อ. ชน ฯ. เหล่าใด ปริญญาโภชนา เป็นผู้มีโภชนัอ้น กำหนดรู้แล้ว (โภตดิ) ย่อมเป็น วิไทธโย อ. วิโมกษ สุญญโต จ ย่อว่าสญญตะด้วย อนิมุตโต ชื่ออาโมนิตด้วย โคจรัง เป็นอารามณ์ เอส ชนาน ของชน ท. เหล่าใด (โหวตี) ย่อมเป็น คติ อ.คติ เตส ชานน ของชน ท. เหล่านั้น (เกนิจ) อันใคร ๆ ทรนุวา ไปตามได้โดยยาก อากาส สญญาต น (คติ) อิว วิวกล ะ อ. กรไป