การชนะกิเลสและประเสริฐของเลี้ยงสัตว์ : หน้า 127/152

เป็ นสัตว์วัฏของเลี้ยง สญญาตาจโรนี ผู้มีความประพฤติ อั้นสารวมแล้ว นิจจิ เป็ นนิิจ ตราตูปลส ผู้มีรูป อย่างนั้น อปิฏ ให้เป็นความแพ้ อิต ดังนี้ ๆ (สฤโท) อ. ศุภว่า หวอ อิต ดั่งนี้ ตฤด คาถา ในพระคาถา นัน นิบาโต เป็นนิบาต (โหติ) ย่อมเป็น ๆ (ปติ) อ. บางว่า ชิต อิต ดั่งนี้ ลิงควิปลาสโล เป็นลิง- วิปลาส (โหติ) ย่อมเป็น ๆ องค์โฐ อ.เนื้อความว่า อุตตา อ. ตน ชิต อนันบุคคลนะแล้ว กิเลสเสมย ด้วยการชนะซึ่งกิเลส อุตตโน ของตน เสวยโย เป็นสิภาพ ประเสริฐกวา (โหติ) ย่อมเป็น อิิต ดั่งนี้ ๆ อุตโต อ. อรรถว่า ปณ ส่วนว่า ปณ อ. หมู่สัตว์ อาสสา อันเหลือง ยา อ etc ชิตา พิงเป็นผู้บูดบุคคลนะแล้ว ชุตน ว่า ด้วยสะกาหรือ ธนรณ เง หรือว่า ด้วยการนำไปซึ่งทรัพย์ สูงาม พลาภิวนา ว เงว่า ด้วยการครอบงำด้วยกำลัง ใน สงคราม ภญู พิงเป็น ดี ปัง ชินนุตน ปกิณณ ย ชิต อ. อัน อนุบุคคล ผู้นอยู่ ซึ่งหมู่สัตว์นั้น ชนะแล้วได้ ดี ชิต อ. ความชนะ นัน เสยโย เป็นความชนะประเสริฐกว่า (โหติ) ย่อมเป็น น หมายได้ อิติ ดั่งนี้ (คาถาปาทสู) แห่งงานแห่งพระคาถาว่า ยา ข่าย อิตรา ปชา อิติ ดั่งนี้ (ปุณฺณ) อ. อนันวามว่า ปน ก็ คือ อิว ชิต อ. ความชนะนัน