ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - คำฉู่รามพ์ที่ถูกอก ยกพักเปล ภาค ๔ หน้า ที่ 147
หรือ อิติ ดังนี้ ๆ (ปู๋โล้) อ. บุญช อาหารกล่าวแล้วว่า อมม
แน่ะแม่ อหง อ. ฉานามิ ย่อมทราบ ปนา แต่ว่า ตู้ อ. ท่าน
มา ปุจิจ อยากถามแล้ว ตี คุล ฯสังกระฉึกนั่น สา เหว่า ตู้ อ.
ท่าน ชานามิ ย่อมทราบ อญัญ อุ้ง กูล ชิงกระฉึกอิไรร่ ตู้ อ. ท่าน
ปุจิจ จงถามเกิด อิติ ดังนี้ ๆ (ปู๋ราชา) อ. นางปุญาจารา (อาหาร)
กล่าวแล้วว่า กมมั อ. กรรม เม ของฉัน อุณาเมน กูเลน ด้วย
ตระกลึ่น นดกิ ย่อมไม่มี ตาต แน่ะแม่ อ. ฉินิ ปุจิจ ปุจิาจ
ย่อมถามถึง ตี เอว กูล ฯสิงกระฉึกนั่นเทียว อิช ดังนี้ ๆ
(ปู๋โล้) อ. บุญช (อาหาร) กล่าวแล้วว่า ออม แนะนำแม่
(มายา) อภิญิวติ อ. อันฉันบอก น ยุตติ ไม่สมควรแล้ว อิติ
ดังนี้ ๆ (ปู๋ราชา) อ. นางปุญาจารา (อาหาร) กล่าวแล้วว่า ตาต แน่ะแม่
แน่ะแม่ (ตาโด) อ. ฝน (สุสุนา) ตากอยู่ เม
อันดินิน ทึกโ๋ เห็นแล้ว โอ่ เทว่า อ. ฝนน่า วุฒิ ตาแล้ว
มยุห์เอา เพื่อฉันนั่นเทียว น (วุฒิ) ไม่ตกแล้ว อุณญุสุ
ปล persons เหนื่อย คผู้คลื่นู คปน ก็ อ้ อ. คินิ ฯกองาสาม จับบอก
(เทวาส) วุฒจากัน ซี่งเหตุแห่งฝนตกแล้ว มยุห์ เพื่อฉันน ว
แก่นาน ปุจา ภายหลัง ตู้ อ. ท่าน ฤกษ์ จงบอก ปวดตุ้