คำฉิมพระบารมีปฐมฤกษ์ ภาค ๔ : หน้า 28/152

ประโยค๒ - คำฉิมพระบารมีปฐมฤกษ์ ยกศีรษะแปล ภาค ๔ - หน้าที่ 28 สมาทปกน นาม ปุณฺณเลน อัญญคฺยง ชื่อว่าผู้ยังปฏิวัติอันให้ ถือลำด้วยดี พุฒเตน พึงเป็นผู้ลดา ภวิฺทพฺุพ พึงเป็น ตสมา เพราะ เหตุนัน โส ปุณฺณทุอุโร อ. บุรษฺฎุเป็นบัณฑิตนั่น (วงษ) ครั้ง เมื่อว่ากา (กิญจ๚ วดดู) อ. วัดอุอะไร ๆ น จะติ ย่อมไม่มี อิสฺติ ดังนี้ เทน มหาทคฺคเณ อนายมหาทคฺคะนั่น วุฒโมปี แม้กล่าวแล้ว คุณทีถิ โอ ฑตฺวา ไม่เป็นเป็นผู้ขึ้นเป็นแล้ว อาห กล่าวแล้ว เอวว่า อย่างนี้ว่า มหาทคฺค เยอนายมหาทคฺคะ ชนฺ ท พ นา อชฺชน พ. พฺุท มาฆ อิสมํ นครํ ในพระนครนี้ สุขุมฤทวณิศจํกฤๅกภีฏา ผูมี้ ฝ่าอันละเอียดอันนุ่มแล้ว นานาภรณุปฺผมฤทํ อาภาํ ผู่ประกัเนอมฤํา คฝึ เรียดับแล้ว สุกโขซึ่งโภชนะแนดียอมถวาย สยามนาน นอนอยู ยิริสเนน บนที่เป็นกันอันเป็นสรี อนามาติจิต เสวยอยู่ สุมฺณุติ ชึ่งสังมิติปิ นน ส่วนว่า คั่ว อ.ท่าน กูวา กระ ทำแล้ว ภติ ซึ่งการรับจ้าง ทิวาส ตลอดวัน น ลสัส ยอมหไม่ได้ กิญจํ ปุจฺจํ อาหาร ซึ่งอาหาร แม้จะว่าเป็นเครื่องยังท้องให้เต็ม เอว ก็ครั้งเมื่อความเป็นอย่างนี้ สนิทฺปิ แม้มีอ้อย ควอ อ. ท่าน น ชานสํ ยอมไม่รู้ว่าถ อ. เรา น ลาวา ย่อมไม่ได้ กิญจํ ซึ่งอะไร ๆ กิญจํ ปุจฺจํ (มายา)อกุฏต๎ เพราะความที่แห่งบุญอะไร ๆ เป็น บุญอันเราไม่กะทำแล้ว ปุฑฺพพี แม้ในกาลก่อน อิติดังนี้ อิติดังนี้ (มหาทคฺค) อ. นายมหาทคฺคะ (อา) ก่าวแล้วว่า สาม ข้า แต่น้อย อ่า อ. ข้าพเจ้า ชานามิ ย่อมรู้ อิติ ดังนี้ ฯ (ปุณฺฑุปุโรโส) อ. บุรษฺผู้เป็นบัณฑิต (อาห) ก่าวแล้วว่า อด ครั้งเมื่อความเป็น