พระทารุจิรเถระ : หน้า 109/152

ประโยค - คำฐิพระธรรมมะทูลถูก ยกศีรษะเปิด ภาค ๔ - หน้า 109 เรื่องพระทารุจิรเถระ ๒๓. ๔๕/๕ ตั้งแต่ สุตส พุทธโม เอทโหสิ อย มหา เป็นต้นไป เอด ปวีรกุปฺ อ. ปวีรกนิวา อ. ปูริโส อ. ปูริโน พนธ์วา ผูกแล้ว นิสุเสนี ซึ่งบันใด สฑฺธ์ กับ มหา ด้วยเรา อธิฤทฺธวา ขึ้นไป เฉพาะแล้ว ปฐพี สุกเขา อถา ได้พระทารุจิรเถระแล้ว สมณพรหม ซึ่ง สมคุณธรรม อิทาม ในกาลนี้ (อย่ ปูริโส) อ. บุรุษนี้ คงตฺวา ถ้อย เอาแล้ว ลพธี ซึ่งสิทธิ อมิสิน ธนุตโต ประพฤติอยู่ วิสาสูญ พิง ฉินหาย อุ่ อ. เรา น ปูริสียังบูรณัน สาเวสสุสาม จักไสสงเวศ อิติ ดังนี้ โภสี ได้บิแล้ว สุตส พุทธโม แก่พรหมันดังๆ ออก ครั้งนั้น (โส โพรณฑา) อ. พรหมนั้น อุปสงกิตวา เข้ ไปหาแล้ว ทารุธี ซึ่งนาทรุตรเถ ระน อท กลัวแล้ว เอ๋ อย่างนี้ว่า พาหิ คู่อื่น พาทิยะ ตู อ. ท่าน อรหๅ เป็นพระอรหันต์(อสิ) ย่อมเป็น นอปี โณ หามิได้ นอปี แม้หมื่นได้ ตู อ. ท่าน อรหๅ วา เป็นพระอรหันต์หรือ อรหุตมคึด สมาโน โว หรือว่า เป็นผู้ถึง พร้อมแล้ว ซึ่งอรหันต์มรรค อสิต ย่อมเป็น ยาย ปฏิปาท ด้วย