ทะเลใจและศูนย์กลางกาย : หน้า 20/281

๒๐ เดียวกัน แต่ทะเลก็ไม่พร่องหรือเต็มเพราะ ต็มเพราะนานน มรกต ฯลฯ สู่ทะเลใจ 5. มีรสเดียว คือรสเค็ม ๗. มีรัตนะมากมายหลายชนิด เช่น แก้วมุกดา แก้วไพฑูรย์ ๔. เป็นที่อยู่ของสิ่งมีชีวิตใหญ่ๆ ธรรมชาติทะเลทั้ง ๔ ประการนี้ อาจจะเทียบเคียงสู่ “ทะเลใจ” คือ “ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗” (ที่ตั้งจิตถาวร อยู่กึ่งกลางกายเหนือสะดือ ๒ นิ้วมือ) ได้พอสังเขป ดังนี้ ๑. เมื่อเราวางใจที่ศูนย์กลางกาย ใจจะค่อยๆ นุ่มนวล ละเอียด อ่อน ลุ่มลึกไปตามลำดับ จนกระทั่งเข้าถึงกายธรรมอรหัต เป็นพระอรหันต์ เหมือนทะเลที่ลาดลุ่มลึกไปตามลำดับฉะนั้น ๒. เมื่อใจตั้งอยู่ที่ศูนย์กลางกาย จะทรงไว้ซึ่งคุณงามความดี ไม่ ก้าวไปสู่บาปอกุศล เหมือนทะเลเต็มเปี่ยมอยู่เสมอไม่ล้นฝั่งฉะนั้น ๓. ณ ศูนย์กลางกาย จะเป็นจุดขจัดสิ่งที่ไม่ดีออกจากใจ เหมือน คลื่นย่อมซัดซากศพเข้าหาฝั่งฉะนั้น ๔. บุคคลทุกเพศ ทุกวัย ทุกชาติ ทุกความเชื่อถือ เมื่อใจหยุดนิ่ง ถูกส่วนที่ศูนย์กลางกาย จนกระทั่งเข้าถึงกายธรรมอรหัตแล้ว บุคคลนั้น ย่อมละจากความยึดมั่นถือมั่น จากความเป็นนั่นเป็นนี่ เรียกพระอรหันต์ ทั้งสิ้น เหมือนแม่น้ำสายต่าง ๆ ที่ไหลลงสู่ทะเลย่อมละชื่อเดิมหมด คงเรียก ว่าทะเลฉะนั้น ๕. ณ ศูนย์กลางกายเป็นศูนย์รวมความดีอย่างไม่มีที่สิ้นสุด จึง ไม่มีพร่องหรือเต็ม เพราะเราผู้เดียวเหมือนรวมแม่น้ำ และฝนทั้งหมดสู่ทะเล แต่ทะเลก็ไม่พร่องหรือเต็มเพราะน้ำนั้น จากยอดดอย