ความสุขจากการปฏิบัติสมาธิ : หน้า 237/281

มีความสุขมาก ทำงานเหมือนเดิม แต่จะทุกข์น้อยกว่าเดิม” สม่ำเสมอ บางท่านเวลานั่งสมาธิ ก็มีสติและทำสบายได้ แต่ได้ แค่ช่วงเดียวแล้วก็เริ่มเผลอสติ เริ่มทำอย่างไม่สบายอีก จึงยังไม่ได้ผลแห่ง ใจหยุดใจนิ่งเท่าที่ควร บ้างก็นั่งสมาธิทำสมาธิไม่ต่อเนื่อง นั่งวัน หยุดไป หลายวัน ร่างกายต้องการน้ำ อาหาร อากาศ ทุกวันฉันใด จิตใจก็ ต้องการสมาธิความสงบใจทุกวันฉันนั้น และควรรักษาใจประคองใจตั้งแต่ ตื่นนอนจนกระทั่งเข้านอน ทำไปเรื่อยๆ ฝึกใจหยุดนิ่งมีสติ มีความสงบไป เรื่อยๆ เดินทำ นั่งทำ นอนทำ สะสมไปเรื่อยๆ ไม่มีใครเก่งตั้งแต่เกิด แรก เกิดก็ไม่ได้พูดได้เลย วิ่งได้เลย ทุกอย่างเกิดจากการเรียนรู้ ฝึกฝนทำให้ ชำนาญฝึกบ่อยๆ ทำบ่อยๆ ต้นไม้ใหญ่สิบคนโอบเกิดจากเมล็ดพืชเมล็ดเดียว ตึกสูงร้อยชั้นเกิดจากก้อนกรวดหินดินทรายทีละคำ เส้นทางแสนไกลเริ่ม จากก้าวเพียงก้าวเดียว ทุกอย่างเริ่มจากสิ่งเล็ก ๆ สิ่งหนึ่งแล้วสะสมจน เป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่ เฉกเช่นเดียวกับสมาธิที่เกิดจากความสงบของใจ เพียงเล็กน้อย สะสมพอกพูนทำอย่างต่อเนื่อง ย่อมบังเกิดผลอย่างไพศาล ความสม่ำเสมอเป็นหัวใจของการปฏิบัติธรรม ต้องจรดใจ บ่อย ๆ ที่ศูนย์กลางกาย นึกนิมิตบ่อย ๆ ทำไปเรื่อย ๆ สม่ำเสมอ ซ้ำ แล้วซ้ำอีก ต้องมีสักวันหนึ่งที่เราเป็นเจ้าของศูนย์กลางกายอย่างแท้จริง เมื่อทําสติ สบาย สม่ำเสมอได้ เดี๋ยวใจก็หยุดได้ใจหยุดได้ก็เข้าถึง พระธรรมกายได้ ใจหยุดได้จะติดใจทุกคน มีความสุข ความเบิกบาน ความสดชื่น เป็นความสุขความเบิกบานความสดชื่นที่สัมผัสได้ ลิ้มรสได้ อย่างไม่รู้เบื่อ คุณล่ะเคยลิ้มรสแล้วหรือยัง! ที่สุดของการแสวงหา คือการเข้าถึงพระธรรมกาย ๒๔๕ จากยอดดอย