หาบุญใส่ตัวเอง : หน้า 232/281

๒๓๘ หาบุญใส่ตัวเอง" บุญภาวนา คุณยายรักการฝึกสมาธิมาก สมัยก่อนนั่งสมาธิวันละอย่างน้อย ๑๒ ชั่วโมง ทุกวันเป็นปี ๆ หลวงพ่อวัดปากน้ำ ยังชื่นชมสมาธิจิตของคุณยายว่า “ลูกจันทร์นี่เป็นหนึ่งไม่มีสอง” เพราะญาณของคุณยายแม่นยำทุก เรื่องจนแตกฉาน ในวิชชาธรรมกายขั้นสูง คุณยายบอกว่า “เอาบุญละเอียด นั่งสมาธิ) ให้มากกว่าบุญหยาบ เพราะบุญละเอียดทําให้หลุดจากกิเลส” “อย่าขี้เกียจนั่งธรรมะ นั่งสมาธิ) พยายามนั่งธรรมะให้มาก ๆ เพื่อให้จิตใจมีสมาธิ หนักแน่น ถ้าเราไม่มีสมาธิแล้ว อกุศลก็เข้าถึงจิตใจเราได้ง่าย บาปก็เกิดแก่ ใจเรา แค่เราทำสมาธิให้มั่นคง บุญกุศลก็เกิดขึ้นแก่ใจเราเสมอๆ บาป อกุศลก็แทรกไม่ได้” สิ่งที่คุณยายรักมากที่สุดคือ “ธรรมะภายใน” คุณยายจึงบอกว่า “ยายสังเกตดู หมอปิยะ หมอคว้าน หมอเจริญ แต่ละหมอที่รักษายายก็ เก่งคนละอย่าง ชำนาญไม่เหมือนกัน ชำนาญแต่เฉพาะในเรื่องของตัว หมอปิยะก็ชำนาญในเรื่องฟัน หมอคว้านก็ชำนาญในเรื่องและ หมอเจริญก็ชานาญในเรื่องลูกตา คนเราจะทำอะไรเก่ง ก็อาศัยที่ว่า รักในสิ่งที่ทำนั้นๆ ใครรักสิ่งใด ก็ทำสิ่งนั้นได้ดี ได้ประณีต ละเอียดอ่อนและดีที่สุด เหมือนยายรักธรรมะมาก รักเป็นที่สุด เพราะฉะนั้นธรรมะของ ยายจึงละเอียดตลอดเวลา และเชี่ยวชาญ” คุณยายได้ให้กำลังใจแก่ ลูกศิษย์ในการนั่งสมาธิว่า “ไม่ยากหรอกที่จะได้ธรรมะ ถ้ารักธรรมะจริง” “การนั่งธรรมะ ก็เหมือนกำปั้นทุบดิน เพราะว่าอะไรๆ ทุกอย่าง ก็ต้องอาศัยดิน จะมีบ้านก็ต้องอาศัยดิน จะเหาะไปได้ก็ต้องไปจากดิน จะ จากยอดดอย