ข้อความต้นฉบับในหน้า
๒๗๒
เข้าไม่ถึง ๒
างพระ -
ในยุคปัจจุบัน มีทั้งผู้เข้าถึงพระธรรมกาย และเข้าไม่ถึงพ
ธรรมกาย ผู้ที่เข้าไม่ถึงพระธรรมกายมี ๒ จำพวกใหญ่คือ
๑. พวกไม่ได้ทำ คือ บุคคลผู้ไม่ลงมือปฏิบัติสมาธิภาวนา เพราะ
ไม่เห็นคุณค่าบ้าง ไม่มองชีวิตตามความเป็นจริงบ้าง ฯลฯ
๒. พวกทำไม่ได้ คือ บุคคลผู้ลงมือปฏิบัติสมาธิภาวนา แต่ทำ
ไม่จริง เช่นนั่งสมาธิวันละ ๑๐ นาที แต่ไปคุยเรื่องไร้สาระ ๓ ชั่วโมง บ้างก็
ทำๆ หยุด ๆ เช่น บางวันอารมณ์ดี ก็นั่งวันละ ๒-๓ ชั่วโมง บางวันก็ไม่นั่ง
เลย โบราณว่า “ทำแบบกระรอกกระแต” เดี๋ยววิ่ง เดี๋ยวหยุด ย่อมไม่
ประสบความสำเร็จ
พวกทำไม่ได้อีกประเภทหนึ่งก็คือ พวกทำจริงแต่ทำผิดวิธี ประเภทนี้
น่าเห็นใจที่สุด คือเป็นบุคคลที่เห็นคุณค่าการเข้าถึงพระธรรมกายมาก รู้ดี
ว่าเข้าถึงแล้วมีประโยชน์อย่างไร แล้วลงมือปฏิบัติอย่างจริงจัง แต่อนิจา
ความอยากนำหน้า ปัญญาจึงตามมาไม่ทัน
หยุดเป็นตัวสําเร็จ
วิธีการเข้าถึงพระธรรมกาย หรือกล่าวอีกนัยหนึ่งว่า วิธีการเข้าถึงความ
สุขที่แท้จริง ก็คือ การทําใจให้หยุดนิ่งที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ อย่างสบายๆ
หยุดใจอย่างถูกวิธี ดังตัวอย่างของพระเดชพระคุณพระราชภาวนาวิสุทธิ์
(หลวงพ่อธัมมชโย) ที่ท่านเล่าถึงพระเดชพระคุณหลวงพ่อวัดปากน้ำ ว่า
“หยุดอย่างเดียว หยุดเป็นตัวสําเร็จ” ค่านี้เป็นค่าที่พระผู้มีพระ
ภาคเจ้า ท่านทรงสอนตลอดเวลาที่ยังมีพระชนม์ชีพอยู่
หลวงพ่อวัดปากน้ำ ภาษีเจริญ ท่านได้ค้นพบต่อมาในภายหลัง
หลังจากที่คำว่า “ธรรมกาย” และคำว่า “หยุด” ได้สูญหายไปจากโลกนี้
แล้ว แต่มีปรากฏตามคัมภีร์ต่าง ๆ แต่ว่าไม่มีใครอธิบายได้ว่า “หยุดเป็นตัว
สำเร็จ” นั้นแปลว่าอะไร หมายถึงอะไร หรือคำว่า “ธรรมกาย” มีลักษณะ
จากยอดดอย