ความสุขภายในแม้ในวัยชรา : หน้า 149/281

ชรา เหมือนบ้านเรือนที่เซชวนจวนจะพังอยู่ริมฝั่งน้ำ ถูกน้ำเซาะอยู่เรื่อยๆ เหมือนไม้ใหญ่ริมน้ำ ร่างกายแม้ข้างนอกจะทรุดโทรม แต่ข้างในใสแจ่ม กระจ่างมีสุขตลอด สุขกระทั่งแผ่ออกมาถึงผิวข้างนอก แม้เป็นคนแก่ก็เป็น คนแก่ที่น่าเข้าใกล้ น่าลูบเนื้อลูบตัว เป็นคนแก่ที่เยือกเย็นเหมือนร่มโพธิ์ ร่มไทร ที่เข้าใกล้แล้วร่มเย็น ดูต่อไปว่าจะสุขถึงไหน กระทั่งไปอยู่เตียงคนป่วยใกล้จะละโลกแล้ว ยังเป็นคนป่วยที่น่าอัศจรรย์ เพราะข้างในล่อนตลอด มีองค์พระใสแจ่ม สว่างผุดซ้อนขึ้นมาเรื่อยๆ ร่างกายก็ป่วยไป อยู่บนเตียงคนป่วย อยู่ใน โรงพยาบาล อยู่ในห้อง ICU องค์พระยังผุดซ้อนเกิดขึ้นมาใสแจ่ม มอง เพลินทีเดียว ข้างนอกจะเป็นอย่างไรก็ไม่รับรู้ เป็นเรื่องของหมอของ พยาบาลเขา ข้างในยังมีสุขอีก สุขไปถึงไหน? ถึงตอนสุดท้าย จริมกจิต จิตช่วงสุดท้าย จะ เปลี่ยนภพ ถึงตอนช่วงนี้เทวดามาแล้วมาเชิญชวน เพราะกลิ่นศีลกลิ่นธรรม รัศมีธรรม ของพระธรรมกายในตัวสว่าง เจิดจ้า ไปถึงสุคติภพ สวรรค์มีตา ทิพย์ มีหูทิพย์ มองด้วยทิพยจักขุเห็นสว่าง ยกมืออัญชลีบูชา ออกมาจาก วิมานทุกชั้นเลย มาปรากฏให้เห็น แจ่มใส ได้กล่าวเชิญชวนด้วยเสียง อันเป็นทิพย์ให้ไปเป็นสหายแห่งเทวดาในชั้นนั้นๆ หูอันเป็นทิพย์ของพระธรรมกาย ได้ยินชัด ทั้งได้เห็น ทั้งได้ยิน ด้วย ใจแจ่มแจ้งด้วยญาณทัสสนะ ใจก็ปลื้มมีความสุข ผิวพรรณวรรณะก็ ผ่องใส แม้ใกล้จะละโลกแล้วก็ตาม กายยังผ่องทีเดียว ก็เลือกภพภูมิที่เราจะไป ได้ยินว่าสวรรค์ชั้นไหนมีความสุขก็อยากจะไปชั้นนั้น ได้ยินว่าชั้นดุสิตเป็น ที่อยู่ของบรมโพธิสัตว์ มีแต่เทวบุตรเจริญภาวนากันเป็นปกติ อยากจะไป ชนนน... จะเห็นได้ว่าใจหยุดอย่างเดียวเท่านั้น ในกลางกาย ข้างในมัน ล่อนตลอดไปหมดเลย ล่อนหมดเลย เห็นกายต่าง ๆ ผุดเกิดขึ้น บุคคลใด เข้าถึงอย่างนี้จึงจะได้ชื่อว่าประสบความสำเร็จในชีวิต แต่ถ้าหากว่ามีแค่ลาภ ๑๕๑ จากยอดดอย