ข้อความต้นฉบับในหน้า
๒๘๖
หาความพร้อมจากโลกที่ไม่สมบูรณ์ใบนี้ย่อมไม่มีวันเจอ
อายุมนุษย์นั้นสั้นเหมือนพยับแดด เดี๋ยวก็ดับ เราไม่ควร
ประมาท ความแก่และความตายได้เบียดเบียนเราตลอดเวลา เหมือนมี
ดาบจ่อคอหอย จะเป็นจะตายเมื่อไหร่ก็ได้ อย่าปล่อยชีวิตเหมือนนกกา
เป็นโมฆะบุรุษ ที่เกิดฟรี แก่ฟรี ตายฟรี เข้าใจว่าชีวิตนี้ยืนยาวนัก ควรให้
ความสำคัญกับศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ มากกว่าสิ่งใด ๆ ในโลก
หลายคนมักอ้างว่าไม่ค่อยว่าง ภารกิจเยอะ จึงปล่อยปละ
ละเลยการนั่งสมาธิ แต่ถ้าสมมติว่า อีก ๑ ชั่วโมง จะต้องตายแล้ว เราจะ
ทำสิ่ง ๆ นั้นไหม
สิ่งที่มีคุณค่าสูงสุดในเวลาอันแสนสั้นนี้ คือการฝึกฝนจิตใจของ
เราเองให้ประกอบไปด้วยบุญกุศล ไหน ๆ จะตายทั้งทีต้องมีศักดิ์ศรีด้วย
การเข้าถึงธรรมกาย หากเรานั่งสมาธิทุกวัน พระเดชพระคุณหลวงพ่อ
ธัมมชโย ยืนยันว่า จะต้องเข้าถึงธรรมกายอย่างแน่นอน อย่างช้าที่สุดก็
ก่อนจะละโลก
“วันคืนล่วงไป เราถึงธรรมกายหรือยัง!”
๑๐. เว้นคนเกียจคร้าน ใกล้คนปรารภความเพียร
ควรอยู่ห่าง ๆ คนที่ไม่ชอบนั่งสมาธิ และควรอยู่ใกล้ๆ คนที่
ขยันนั่งสมาธิ เราจะมีกำลังใจในการนั่งสมาธิโดยไม่รู้ตัว เมื่อเรามีความเพียร
ประกอบไปด้วยปัญญา ปรับปรุงจิตใจอยู่ตลอดเวลา เราจะเข้าถึงที่พึ่งด้วย
ตัวของเราเอง เพราะความสำเร็จทุกอย่างไม่ใช่ได้มาด้วยความฝัน แต่ได้
มาด้วยความเพียรพยายาม
หลวงพ่อวัดปากน้ำ สอนว่า มาพบพุทธศาสนา ไม่เข้าถึง
ธรรมกายน่าอายนัก “ถ้ามีหิริโอตตัปปะก็อายตัวเอง ไม่ถึงไม่ยอม นั่งกัน
หลังหักตายเลย ไม่เอาล่ะ ถ้าไม่ถึงก็ตาย ไม่ได้ก็ตายทีเดียวแหละ ...เข้าถึง
พุทธรัตนะ...ธรรมรัตนะ...สังฆรัตนะได้นั่นแหละ ไม่เสียทีที่เกิดมาเป็น
จากยอดดอย