บทสนทนาของคุณยายและตำรวจ : หน้า 226/281

๒๓๒ แดงเดียว” “จำเป็นยังไง ถึงจะต้องขโมย” “โธ่ คุณยายครับ เมียผมออกลูกครับ โธ่ “หา.....เมียออกลูกเหรอ แล้วออกหรือยังล่ะ” “ออกแล้วครับ เงินจะให้หมอตำแยก็ไม่มี จะซื้อของใช้ก็ไม่มีเลยสัก “โถ..แกเลยต้องขโมย งั้นเหรอ” “ครับ ไม่ขโมยก็ไม่มีเงินให้หมอ ไม่มีเงินซื้อยาขับเลือด” ช่วยขโมย คุณยายทองสุกนั่งงง กําลังคิดว่าจะทําอย่างไรดีกับเหตุการณ์นี้ พอดี ก็มีเสียงคนเดินมา คุณยายจึงชะโงกหน้าไปนอกหน้าต่าง จึงเห็นตำรวจคน เมื่อวานกำลังเดินมา แต่วันนี้เขาแต่งชุดตำรวจมา คุณยายทองสุกรีบบอก ขโมยว่า “พี่ชายแกมา แกนั่งเฉยๆ นะ” พอพูดเสร็จ ตำรวจนั้นก็เข้ามาพอดี เขาถอดหมวกออกแล้วยกมือไหว้คุณยาย เมื่อเห็นน้องชายนั่งอยู่ จึงถาม น้องชายว่า “แกมาทำไม” น้องชายก็อึ้งอยู่ คุณยายทองสุกจึงรีบตอบแทนว่า “เขากำลังเล่า ให้ฟังว่าเมียออกลูก” คุณยายตอบเลี่ยง ๆ พอคุณยายตอบเสร็จ คนร้ายดู หน้าตาค่อยมีสีเลือดขึ้นมาหน่อย แล้วสักครู่ เจ้าขโมยจึงลากลับไป ตามเรื่อง ตำรวจก็ถามเรื่องที่ฝากไว้เมื่อวาน “คุณยายนั่งสมาธิแล้วเห็นคนร้าย หน้าตาเป็นยังไงครับ” “ฉันบอกไม่ได้หรอก เดี๋ยวเขาถูกจับไปติดคุก ฉัน จะพลอยบาปไปด้วย” คุณยายทองสุกตอบท่าทางจริงจัง “คนใกล้หรือคน ไกลครับ” คุณยายนิ่งไม่ตอบ “คนดำหรือคนขาวครับ” คุณยายนิ่งเช่นเคย “รถจักรยานนี้ ผมจะได้คืนไหมครับ” เขาถามอีก “ถ้าอโหสิกรรม ก็อาจจะ ได้คืน” “เมื่อไหร่ครับ” “เห็นจะราวๆ 6 เดือน แต่ต้องอโหสิกรรมก่อน” ຕ จากยอดดอย