การเรียนรู้พระอภิธรรมและปัญหาของการบวช : หน้า 109/281

ผู้เชี่ยวชาญด้านพระอภิธรรมเป็นพระอาจารย์ เมื่อ “อุกกัณฐิตภิกษุ” ได้มาหาพระอาจารย์ พระอาจารย์ได้สอน ธรรมะต่าง ๆ ในพระอภิธรรมมากมายว่า สิ่งนี้ควรทำ สิ่งนี้ไม่ควรทำเมื่อ อุกกัณฐิตภิกษุได้มาหาพระอุปัชฌาย์ พระอุปัชฌา ได้สอนธรรมะต่าง ๆ ใน พระวินัย ว่าสิ่งนี้ควรทำ สิ่งนี้ไม่ควรทำ บุตรเศรษฐีในภาวะแห่งความเป็นพระภิกษุ มีความคิดว่า “โอย ทำไมมันทำยากอย่างนี้ เราอยากจะพ้นทุกข์จึงบวช แต่พอบวชแล้วจะ ทำไอ้โน่น ไอ้นี่ก็ไม่ได้ เราอึดอัดจังเลย ถ้าเรากลับไปอยู่บ้าน ก็อาจจะ พ้นจากทุกข์ได้ เราควรสึกไปเป็นฆราวาสดีกว่า” ตั้งแต่นั้นมาท่านไม่ เป็นอันทำอะไร นั่งเฉื่อยแฉะเหม่อลอย คิดจะลาสิกขาอย่างเดียว พระภิกษุหนุ่มรูปอื่น ตลอดจนสามเณรเห็นอาการอย่างนั้น จึง ถามพระอุกกัณฐิตะว่า “นี่คุณเป็นอะไรไป ทำไมถึงยืนเฉื่อยยืนแฉะ ไปนั่ง ที่ไหนก็นั่งเฉื่อยนั่งแฉะตรงนั้นอีก อีก ดูซิ ผอมเหลืองซูบซีด ตัวสะพรั่งด้วย เส้นเอ็น ถูกความเกียจคร้านครอบงำ แถมมีหิดเปื่อยเต็มไปหมด คุณไป ทำอะไรมา” “เปล่า ไม่ได้ทำอะไร คิดแต่จะสึกอย่างเดียว” ท่านตอบ ภิกษุหนุ่มและสามเณรทราบความแล้ว จึงรีบไปรายงานให้พระ อุปัชฌาย์และพระอาจารย์ทราบทันที พระอุปัชฌาย์ และพระอาจารย์จึงได้ พาพระอุกกัณฐิตะ เดินทางไปเข้าเฝ้าพระบรมศาสดา เมื่อได้เข้าเฝ้าแล้ว พระจอมไตรปิ่นโลกนาถตรัสถามว่า “ภิกษุ ทั้งหลาย พวกเธอมาที่นี่ด้วยเหตุอันใด” พระอุปัชฌาย์และพระอาจารย์ได้ กราบทูลว่า “ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ พระอุกกัณฐิตะรูปนี้ คิดอยากจะก อย่างเดียว พระเจ้าข้า” “เป็นอย่างนั้นหรือ อุกกัณฐิตะ” ๑๑๑ จากยอดดอย