แนวทางการปฏิบัติธรรมที่ถูกต้อง : หน้า 47/281

นักปฏิบัติธรรมก็ควรรู้จักสิ่งที่เป็นกุศลและอกุศล มีโทษไม่มีโทษ ควร เกี่ยวข้องไม่ควรเกี่ยวข้องและเลวดี ฉันนั้น เพื่อป้องกันบาปอกุศลและเพื่อ เพิ่มพูนบุญกุศลให้ทวียิ่งขึ้นไป ๓. ธรรมดาต้นหนย่อมตั้งเข็มทิศด้วยตนเอง ไม่ให้ผู้อื่น แตะต้องฉันใด นักปฏิบัติธรรมก็ควรตั้งเข็มทิศใจ มุ่งสู่บุญกุศล พร้อมกับ การหักห้ามใจไม่ให้นึกถึงบาปอกุศล ฉันนั้น” องค์ ๔ แห่งนายพราน “ข้าแต่พระนาคเสน องค์ ๔ แห่งนายพรานได้แก่อะไร” “ขอถวายพระพร ๑. ธรรมดานายพรานย่อมหลับน้อยฉันใด นักปฏิบัติธรรมย่อมไม่เห็นแก่การหลับนอน ประกอบความเพียรเป็นนิจ ฉันนั้น ๒. ธรรมดานายพรานย่อมผูกใจไว้ในหมู่เนื้อฉันใด นักปฏิบัติธรรมก็ควรเอาใจจดจ่อที่ศูนย์กลางกาย ฉันนั้น ๓. ธรรมดานายพรานย่อมรู้จักเวลางานของตนฉันใด นัก ปฏิบัติธรรมก็ควรรู้จักเวลา ฉันนั้น คือ ควรรู้ว่า เวลานี้เป็นเวลานั่งสมาธิ เวลานี้เป็นเวลาประกอบภารกิจ เป็นต้น ส้ศ ๔. ธรรมดานายพรานพอแลเห็นเนื้อก็เกิดความร่าเริงว่า เรา ด้เนื้อตัวนี้ฉันใด นักปฏิบัติธรรมเมื่อนั่งสมาธิแล้วจิตสงบได้อารมณ์ แห่งสมาธิ ก็ควรเกิดความมั่นใจที่จะปฏิบัติธรรมให้รู้แจ้งเห็นจริงยิ่ง ๆ ขึ้นไป ฉันนั้น” หนี่งในคุณธรรมนักปฏิบัติธรรม อย่างไรก็ตาม นักปฏิบัติธรรมย่อมมุ่งพัฒนาคุณธรรมของตนให้ เจริญงอกงาม อย่างไม่มีที่สิ้นสุด จนกว่าจะเข้าถึงธรรมและบรมสุขคือ พระนิพพาน ๔๗ จากยอดดอย