ข้อความต้นฉบับในหน้า
นักปฏิบัติธรรมก็ควรรู้จักสิ่งที่เป็นกุศลและอกุศล มีโทษไม่มีโทษ ควร
เกี่ยวข้องไม่ควรเกี่ยวข้องและเลวดี ฉันนั้น เพื่อป้องกันบาปอกุศลและเพื่อ
เพิ่มพูนบุญกุศลให้ทวียิ่งขึ้นไป
๓. ธรรมดาต้นหนย่อมตั้งเข็มทิศด้วยตนเอง ไม่ให้ผู้อื่น
แตะต้องฉันใด นักปฏิบัติธรรมก็ควรตั้งเข็มทิศใจ มุ่งสู่บุญกุศล พร้อมกับ
การหักห้ามใจไม่ให้นึกถึงบาปอกุศล ฉันนั้น”
องค์ ๔ แห่งนายพราน
“ข้าแต่พระนาคเสน องค์ ๔ แห่งนายพรานได้แก่อะไร”
“ขอถวายพระพร ๑. ธรรมดานายพรานย่อมหลับน้อยฉันใด
นักปฏิบัติธรรมย่อมไม่เห็นแก่การหลับนอน ประกอบความเพียรเป็นนิจ
ฉันนั้น
๒. ธรรมดานายพรานย่อมผูกใจไว้ในหมู่เนื้อฉันใด
นักปฏิบัติธรรมก็ควรเอาใจจดจ่อที่ศูนย์กลางกาย ฉันนั้น
๓. ธรรมดานายพรานย่อมรู้จักเวลางานของตนฉันใด นัก
ปฏิบัติธรรมก็ควรรู้จักเวลา ฉันนั้น คือ ควรรู้ว่า เวลานี้เป็นเวลานั่งสมาธิ
เวลานี้เป็นเวลาประกอบภารกิจ เป็นต้น
ส้ศ
๔. ธรรมดานายพรานพอแลเห็นเนื้อก็เกิดความร่าเริงว่า เรา
ด้เนื้อตัวนี้ฉันใด นักปฏิบัติธรรมเมื่อนั่งสมาธิแล้วจิตสงบได้อารมณ์
แห่งสมาธิ ก็ควรเกิดความมั่นใจที่จะปฏิบัติธรรมให้รู้แจ้งเห็นจริงยิ่ง ๆ ขึ้นไป
ฉันนั้น”
หนี่งในคุณธรรมนักปฏิบัติธรรม
อย่างไรก็ตาม นักปฏิบัติธรรมย่อมมุ่งพัฒนาคุณธรรมของตนให้
เจริญงอกงาม อย่างไม่มีที่สิ้นสุด จนกว่าจะเข้าถึงธรรมและบรมสุขคือ
พระนิพพาน
๔๗
จากยอดดอย