การนั่งสมาธิหลังหายจากป่วย : หน้า 197/281

๔. เมื่อหายจากป่วยไข้ใหม่ ๆ เขาก็มีความคิดว่า “เราหายจาก การป่วยแล้ว แต่ยังหายได้ไม่นานโรคต่าง ๆ อาจจะกำเริบได้อีก อย่า กระนั้นเลย เราควรนั่งสมาธิเสียก่อน” แล้วเขาก็นั่งสมาธิ ปรารภความ เพียรเพื่อเข้าถึงธรรมกายที่ยังเข้าไม่ถึง เพื่อศึกษาวิชชาธรรมกายที่ยังไม่ ศึกษา เพื่อไปให้ถึงที่สุดแห่งธรรมที่ยังไปไม่ถึง ผลการนั่งสมาธิ จากการที่กัลยาณมิตรทั่วประเทศ ได้ไปปฏิบัติธรรมร่วมกับ โครงการปฏิบัติธรรมพิเศษ ณ จ.เชียงใหม่ กว่า ๙๐ รุ่นแล้วนั้น ต่างได้ ผลแห่งการฝึกสมาธิอย่างถูกวิธี ตลอดจนได้ข้อคิดความประทับใจมากมาย อาทิ “...จากการสังเกตตัวเอง จะลดความโกรธลงไปได้มาก ใช้ เหตุและผลมากขึ้นแทนที่จะใช้อารมณ์ นอกจากนี้ยังได้รับแรง บันดาลใจในการที่จะสร้างสมความดีให้กับตนเองและผู้อื่นยิ่ง ๆ ขึ้นไป (กัลฯ สนิท บุญพิทักษ์ อาจารย์ ร.ร. ป่าไม้แพร่ *๑) “หลังการปฏิบัติธรรม ทำให้ชีวิตตนเองและสิ่งแวดล้อมดีขึ้น เพราะการนั่งสมาธิทำให้ความเครียดของเราลดลง ทำให้ใจสงบลง เป็นการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมของตนเองให้ดีขึ้นโดยอัตโนมัติ อารมณ์ที่ เคยร้อนก็เย็นลง ฉะนั้น ปัญหาต่างๆ ที่เคยเป็นปัญหาใหญ่ก็กลายเป็น เรื่องเล็ก...” (กัลฯ วนิดา ตั้งรพีพากร ผู้ช่วยแพทย์ ๓) “การนำเทคโนโลยีตามยุคสมัยมาปรับใช้ ทำให้ดึงคนเข้าวัด และปฏิบัติธรรมได้ง่ายขึ้น ด้ง่ายขึ้น จนสามารถขยายไปได้กว้างและไกล วัดพระธรรมกายจึงเป็นสัญญาณของความมีสันติสุขของมนุษยชาติ” (กัลฯ พรเพ็ญ ยงสถาพรพิสิฐ นักธุรกิจ ๑) ๒๐๑ จากยอดดอย