มุจจลินทสูตร : หน้า 156/281

๑๕๘ มุจจลินทสูตร ๖ ในสัปดาห์ที่ 5 นับตั้งแต่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสรู้ ท่านประทับ อยู่ที่ควงไม้มุจจลินท์ ใกล้ฝั่งแม่น้ำเนรัญชรา ตำบลอุรุเวลา โดยประทับ นั่งเสวยวิมุตติสุขด้วยบัลลังก์เดียวตลอด ๗ วัน ในสัปดาห์นั้นฝนตกพรำตลอด ๗ วัน เพราะอกาลเมฆใหญ่เกิด ขึ้นแล้ว พญานาคตนหนึ่งชื่อ “พญามุจลินทนาคราช” จึงออกจากที่อยู่ของ ตนมาวงรอบพระกายของพระผู้มีพระภาคเจ้าด้วยขนดหาง ๗ รอบ แผ่ พังพานใหญ่เบื้องบนพระเศียร ด้วยตั้งใจว่าความหนาวอย่าได้เบียดเบียน พระผู้มีพระภาคเจ้า ความร้อนอย่าได้เบียดเบียนพระผู้มีพระภาคเจ้า สัมผัสแห่งเหลือบ ยุง ลม แดด และสัตว์เลื้อยคลานอย่าได้เบียดเบียนพระ ผู้มีพระภาคเจ้าเลย พอล่วงสัปดาห์นั้นไป พระผู้มีพระภาคเจ้าเสด็จออกจากสมาธิ พญามุจลินทนาคราชทราบว่า อากาศโปร่งปราศจากเมฆแล้ว จึงคลาย ขนดหางจากพระกายพระผู้มีพระภาคเจ้า เนรมิตเพศของตนเป็นมานพน้อย ยืนประนมอัญชลีพระพุทธองค์อยู่ ลำดับนั้นพระทศพลทรงเปล่งอุทานว่า “วิเวกเป็นสุขของผู้ยินดี มีธรรมอันสดับแล้ว พิจารณาเห็นอยู่ ความไม่เบียดเบียนคือความสำรวมในสัตว์ทั้งหลาย เป็นสุขในโลก ความ เป็นผู้มีราคะไปปราศแล้วคือ ความก้าวล่วงซึ่งกามทั้งหลายเสียได้เป็นสุข ในโลก ความนำออกซึ่งอัสมิมานะเสียได้ นี้แลเป็นสุขอย่างยิ่ง” จะเห็นได้ว่าพญานาคได้มีบทบาทตั้งแต่สมัยพระสัมมาสัมพุทธ เจ้าตรัสรู้ใหม่ ๆ แล้ว และเมื่อพระองค์ยังบำเพ็ญบารมีเป็นพระโพธิสัตว์อยู่ ก็ทรงเคยเสวยพระชาติเป็นพญานาคมาแล้ว เช่น เป็นภูริทัตตนาคราช จัมเปยยนาคราช และสังขปาลนาคราช เป็นต้น นอกจากนี้ยังมีเรื่องอื่นๆ ที่น่าสนใจอีกมากมาย จากยอดดอย