สองหนุ่มบอกตัญญ : หน้า 221/281

สองหนุ่บอกตัญญ ณ ยมโลก เบื้องหน้าคือท่านยมบาลรูปร่างอ้วนล่ำ ใหญ่โต ต่อ มามีเจ้าหน้าที่นำชายหนุ่มแข้งขาหัก ๒ คน เข้ามาหน้าบัลลังก์ เสมียนจึง รายงานต่อท่านยมบาลว่า “สองคนนี้เป็นพี่น้องกัน พ่อแม่ให้เรียนหนังสือก็ไม่ขยันเรียน ให้บวชก็ไม่ยอมบวช เอาแต่เที่ยวเตร่ กินเหล้าเที่ยวผู้หญิง เสพยาเสพย์ติด เวลาขอเงินแม่ แม่ไม่ให้ก็ทำท่าทางจะเตะบ้าง จะชกบ้าง ด่าว่าแม่เจ็บๆ แสบๆ งานการก็ไม่ช่วยทำ มีแต่รบกวนพ่อแม่ทุกวัน บางครั้งข้าวปลาอาหารของ แม่จัดเตรียมไว้ตักบาตรพระ ก็ไปแอบกินเสียก่อน ไม่ชอบให้แม่ทำบุญ หา ว่าแม่ชอบพระบ้าง ถูกยาเสน่ห์บ้าง พูดให้แม่เสียหายต่างๆ นานา” ยมบาลจึงถามชายหนุ่ม ๒ คนนั้นว่า “เจ้าผู้โง่เขลา เจ้าทำอย่าง นั้นจริงหรือไม่” เงียบ ทั้งสองนิ่ง ไม่รับแต่ก็ไม่เถียง ยมบาลจึงพูดต่อ “นี่แหละกรรมของเจ้าทันตาเห็น เจ้าอยากจะเตะแม่เมื่อขอเงินไม่ได้ จึง ต้องขาหัก อยากชกแม่ก็ต้องเป็นคนแขนหัก เจ้าเป็นคนอกตัญญู จงไปอยู่ ขุมยันตปาสาณนรกเถิด เจ้าจะต้องอยู่ระหว่างหินใหญ่ทั้งสอง ซึ่งหินใหญ่ คู่นี้จะกระทบกระแทกกันตลอดวันตลอดคืน เจ้าจะอยู่ระหว่างกลางนั้น เมื่อหินกระแทกกันครั้งใด เจ้าทั้งสองก็จะแหลกละเอียด เมื่อหินห่างกัน ออกมา เจ้าก็จะกลับเป็นร่างกายสมบูรณ์ดีอย่างเก่า แล้วก็ต้องถูกหิน กระแทกแตกละเอียดต่อไปอีก เป็นอยู่อย่างนี้หนึ่งพันปีมนุษย์ นี่แหละคือ ผลแห่งการอกตัญญูต่อพ่อแม่ เจ้าจะต้องรับโทษอย่างนี้” เปรตแบกแผ่นดิน เมื่อคุณยายทองสุกจะออกจากที่นั้น เจ้าพนักงานหญิงก็เดินมาส่ง พอจะออกประตู คุณยายก็แลเห็นเปรตตนหนึ่งสูงใหญ่ เดินคอแข็ง เหมือนแบกอะไรไว้บนหัว คุณยายทองสุกจึงเงยหน้าขึ้นมองจนคอตั้งบ่า จึงได้สังเกตเห็นว่า เปรตตนนั้นแบกแผ่นดินแผ่นใหญ่เท่าบ้านไว้บนหัว ๒๒๗ จากยอดดอย