ข้อความต้นฉบับในหน้า
จับหางม้าไว้เถิดพระเจ้าข้า” และแล้วม้าก็รีบข้ามไปถึงฝั่งตรงกันข้าม
๗. ฝึกเรื่องวงศ์พญาม้า คือรักษาชื่อเสียงตระกูลม้าอาชาไนยเอา
ไว้ แม้ออกรบแล้วร่างกายจะถูกทิ่มแทงบาดเจ็บเพียงใดก็จะไม่ให้ผู้ขี่ม้าตก
ไปในหมู่ข้าศึก ย่อมนำออกไปภายนอกได้
4. ฝึกความว่องไวชั้นเยี่ยม ฝึกให้มีความคล่องแคล่วและมีกำลัง
เป็นเยี่ยม ฝีเท้าไม่ให้ตก ไม่ว่าจะอยู่ในสภาวะใดก็ตาม
๙. ฝึกความเป็นม้าชั้นเยี่ยม คืออะไรที่ไม่คู่ควรกับม้าอาชาไนย
จะไม่ไปแตะต้อง เช่น คนฝึกม้าคนหนึ่งได้ลูกม้าสินธพอาชาไนย แต่ไม่รู้ว่า
เป็นม้ามงคลจึงนําถั่วเหลืองไปให้ลูกม้ากิน ลูกม้าก็ไม่กินเพราะไม่สมควร
แก่ตน ต้องนำกระยาหารที่กษัตริย์เสวยใส่ในภาชนะทองจึงยอมกินอาหาร
ในถาดทอง
๑๐. ฝึกให้เป็นม้าควรแก่คำอ่อนหวานชั้นเยี่ยม คือ พูดแต่ถ้อยคำ
ที่ดีแก่ม้า และฝึกให้ม้าพูดแต่ถ้อยคำที่ดี(สัตว์ในยุคต้นกัป กิเลสยังน้อย
สามารถพูดสื่อสารกับมนุษย์ได้)
SSSU ๑๐ ประการ
“ดูก่อน ภัททาล ม้าอาชาไนยตัวงามประกอบด้วยองค์ ๑๐ ประการ
นี้แล ย่อมเป็นพาหนะควรแก่พระราชา เป็นพาหนะสำหรับใช้สอยของ
พระราชาฉันใด
ดูก่อน ภัททาล ภิกษุผู้ประกอบด้วยธรรม ๑๐ ประการก็ฉันนั้น
ย่อมเป็นผู้ควรแก่ของคํานับ เป็นผู้ควรแก่ของต้อนรับ เป็นผู้ควรแก่ทักษิณา
เป็นผู้ควรอัญชลีกรรม เป็นนาบุญของโลก ไม่มีนาบุญยิ่งกว่า
ธรรม ๑๐ ประการเป็นไฉน ดูก่อนภัททาลี ภิกษุในธรรมวินัยนี้
เป็นผู้ประกอบด้วยสัมมาทิฏฐิ สัมมาสังกัปปะ สัมมาวาจา สัมมากัมมันตะ
สัมมาอาชีวะ สัมมาวายามะ สัมมาสติ สัมมาสมาธิ สัมมาญาณะ สัมมา-
วิมุตติ...”
จากยอดดอย
๑๖๗