ข้อความต้นฉบับในหน้า
๑๓๔
ฟุ่มเฟือยใจ
หลายๆ คนใช้ใจฟุ่มเฟือย ไม่เลือกคิด แล้วก็คิดไม่เลือก ไม่
ประหยัดใจในการคิด ปล่อยให้ใจถูกความวิตกกังวลเข้าครอบงำ ทุกข์ทั้ง
จากเศรษฐกิจ ทุกข์จากการดำรงชีวิตแล้ว ยังทุกข์ซ้ำทุกข์เป็นทุกข์ซ้อน
ด้วยการคิดเล็กคิดน้อย คิดฟุ้งซ่านต่าง ๆ นานา
ใคร ๆ มักบ่นว่า ลำบาก ๆ ๆ แต่ความเป็นจริงแล้วไม่ลำบาก
เท่าใดหรอก พระเดชพระคุณหลวงพ่อธัมมชโย เคยกล่าวไว้ว่า “ความ
ลำบากในโลกนี้ เป็นความสบายสุดยอด” เพราะดำรงชีวิตในโลกมนุษย์จะ
เจอะเจออุปสรรคตลอดเวลา บางช่วงก็มีทุกข์ บางช่วงก็มีสุข หากเทียบกับ
ชีวิตของสัตว์นรก เทียบกันไม่ได้เลย ที่นั้นจะทุกข์ตลอดไม่มีช่วงพักเลย รับ
ทุกข์ก็ยาวนาน เป็นหมื่นปีบ้าง บางทีเป็นกัปเป็นหลายกัป แม้โลกเสื่อม
สลายไปแล้วยังใช้กรรมไม่หมดเลย เพราะฉะนั้นเมื่อพบอุปสรรคครั้งใด
ให้ระลึกว่า ความยากลำบากในโลกคือความสบายสุดยอด หากคิดอย่างนี้
ได้การประหยัดใจก็เกิดขึ้นได้ไม่ยาก
ประหยัดช้อน
หากประหยัดใจได้ ก็ประหยัดความคิดได้ ประหยัดอารมณ์ได้
ไม่หงุดหงิดง่าย รวมไปถึงการประหยัดคำพูดด้วย ไม่พูดพล่าม ไม่
สร้างมลภาวะทางเสียงกับผู้อื่น คำพูดใดพูดแล้วไม่เกิดประโยชน์ คำพูดนั้น
ควรประหยัดไม่พึงนำมาใช้สอย คำพูดใดพูดแล้วใจเราร้อนค่าพูดนั้นควร
สงวนเอาไว้ก่อน ประหยัดใจอย่างนี้จะก่อให้เกิดประโยชน์มหาศาล จน
เข้าถึงเป้าหมายชีวิตที่แท้จริง
ประหยัดใจที่แท้จริง
พระเดชพระคุณหลวงพ่อธัมมชโยเคยพูดกับลูกๆ ว่า
จากยอดดอย