ความเพียรพยายามในการปฏิบัติธรรม : หน้า 277/281

เป็นสิ่งประเสริฐสุดที่ต้องแลกด้วยความเพียรพยายาม ไม่มีลาภลอย “ธรรมกาย ไม่มีขาย ใครอยากได้ ต้องหยุดเอง” ๔. คิดถึงครูบาอาจารย์ พระสัมมาสัมพุทธเจ้ากว่าจะตรัสรู้ธรรมได้ต้องใช้เวลาอย่าง น้อย ๒๐ อสงไขยกับแสนมหากัป คำตรัสสอนของท่านมีคุณค่าอย่างยิ่ง ควรแก่การปฏิบัติตาม และกว่าผู้รู้อย่างพระเดชพระคุณหลวงพ่อวัดปากน้ำ หลวงพ่อธัมมชโย ฯลฯ จะรู้ธรรมเห็นธรรม แล้วนำมาถ่ายทอดล้วนเป็นสิ่ง ที่เกิดขึ้นได้ยาก เราแค่ปฏิบัติตามซึ่งเป็นสิ่งที่ง่ายที่สุด ทำไมเราจะทำไม่ได้ นึกถึงความยากลำบากและความกรุณาของครูบาอาจารย์อย่างนี้ เราจะมี กำลังใจในการนั่งสมาธิได้ - นึกถึงคำสอนของครูบาอาจารย์บ่อย ๆ คำสอนของท่านจะ กระตุ้นจิตสำนึกของเราให้มุ่งสู่หนทางแห่งความบริสุทธิ์ มุ่งสู่ที่สุดแห่งธรรม ดังเช่นโอวาทพระเดชพระคุณหลวงพ่อวัดปากน้ำ ตอนหนึ่งว่า “บัดนี้วัดปากน้ำ มี ๑๕๐ กว่าคน ใจหยุดอยู่ศูนย์กลางดวง - ธรรมที่ทำให้เป็นธรรมกายได้ ๑๕๐ กว่า ที่เข้าไม่ถึงเพราะประมาท เลินเล่อเผลอตัว ทำไม่จริง เข้าไม่จริง จรดไม่จริง ตั้งไม่จริง ลอกแลก เช่น นี้โกงตัวเอง เมื่อโกงตัวเองเสียแล้วเข้าถึงธรรมกายไม่ได้ ทำไมโกงตัวเองเล่า มันขี้เกียจทำ ทำเข้าเมื่อยขบเล็ก ๆ น้อย ๆ ขี้เกียจเสียแล้ว หยุดเสียแล้ว ไม่ทำเสียแล้ว ทำก็เห็นลางๆ ไรๆ เค้าปล่อย เสียแล้วไม่ทำเสียแล้ว ไปไถลท่าอื่นเสียแล้ว ใจไปจรดที่อื่นเสียแล้ว ไปจรด อะไรเล่า รูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส ปัจจุบันบ้าง อดีตบ้าง อนาคตบ้าง...” - “ความดีอยู่ที่ครู ความรู้อยู่ที่อาจารย์" ๙. คิดถึงความตาย บางคนบอกว่า ขอรอให้พร้อมก่อนจึงจะนั่งสมาธิ เราจะไป ๒๘๕ จากยอดดอย