การใช้ใจในฐานที่ตั้งของใจ : หน้า 133/281

“ใช้ใจเขียมๆ หน่อย” คือไม่ให้ใจฟุ้งซ่านออกไป ให้นำกลับมา เก็บที่ฐานที่ตั้งถาวรของใจ (ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗) ฐานที่ตั้งของใจอยู่ที่ไหน จะไปสู่เป้าหมายชีวิตได้อย่างไร พระเดชพระคุณหลวงพ่อธัมมชโย ให้ โอวาทไว้ว่า ๑ ຕ “ฐานที่ตั้งของใจเราซึ่งเป็นทางเดินของใจ มีทั้งหมด ๗ ฐาน ฐานที่ • อยู่ที่ปากช่องจมูก ท่านหญิงอยู่ข้างซ้าย ท่านชายอยู่ข้างขวา ฐานที่ ๒ อยู่ที่เพลาตา ตรงที่น้ำตาไหล ท่านหญิงอยู่ข้างซ้าย ท่านชายอยู่ข้างขวา ฐานที่ อยู่ที่กลางถูกศีรษะในระดับเดียวกับหัวตาของเรา ฐานที่ ๔ อยู่ที่เพดาน ปาก ช่องปากที่อาหารสำลัก นึกตามไปช้าๆ นะ ฐานที่ ๕ อยู่ที่ปากช่อง คอเหนือลูกกระเดือก ฐานที่ ๖ อยู่กลางท้องในระดับเดียวกับสะดือ สมมุติ ว่าเราขึงเส้นเชือกจากสะดือ ทะลุไปข้างหลังเส้นหนึ่ง จากด้านขวาทะลุซ้าย อีกเส้นหนึ่ง ให้เส้นเชือกทั้งสองตัดกันเป็นกากบาท จุดตัดเล็กเท่าปลายเข็ม ตรงตำแหน่งที่จุดตัดของเส้นเชือกทั้ง ๒ นั่นแหละเรียกว่าศูนย์กลางกาย ฐานที่ 5 ยกถอยหลังขึ้นมาอีก ๒ นิ้วมือ สมมุติว่าเราเอานิ้วชี้กับนิ้วกลาง มาวางซ้อนกัน แล้วนำไปทาบตรงจุดตัดของเส้นเชือกทั้ง ๒ สูงขึ้นมาสอง นิ้วมือเรียกว่าศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ พอหลวงพ่อพูดถึงศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ แล้วก็หมายเอาตรงนี้นะจ๊ะ ตรงฐานที่ ๗ นี่เป็นฐานสำคัญ เป็นที่ตั้งของ ใจเรา จะต้องนำใจของเรามาหยุดที่ตรงนี้ ใจที่แวบไปแวบมา นึกไป เรื่องราวต่าง ๆ ทั้งในอดีตก็ดี หรือยังมาไม่ถึงก็ดี มารวมเป็นจุดเดียวกันที่ ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ เอาความเห็น ความจำ ความคิด ความรู้ ๔ อย่าง มารวมหยุดให้เป็นจุดเดียวกันที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ ให้ใจหยุดนิ่งตรงนี้ ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ นี้ เป็นที่ที่พระพุทธเจ้า พระอรหันต์ ทั้งหลายเสด็จไปสู่อายตนนิพพาน ท่านอาศัยเส้นทางสายกลางที่อยู่ใน กายของเรา โดยเริ่มต้นจากตรงฐานที่ ๗ ตรงนี้ ปล่อยใจของท่านเข้าไปใน กลางของกลางไปตามลำดับเรื่อยๆ ในกลางนั้นท่านจะพบดวงธรรมต่างๆ จนกระทั่งเข้าถึงกายภายใน เข้าถึงกายมนุษย์ละเอียด เข้าถึงกายทิพย์ ๗ ๑๓๕ จากยอดดอย