การหยุดสงบจิตใจ : หน้า 77/281

จงหยุดเถิด หยุดดู รู้ที่จิต กำหนดรู้ จิตใจ ไม่วุ่นวาย ทำอย่างไร จิตใจ จะสงบ ใจจะหยุด รู้ตัว ปล่อยชั่วดี ความนึกคิด เกิดดับ กลับเสื่อมหาย รู้แยบคาย ภายใน ใจเพ่งดู หมั่นปรารภ ในใจ ไว้อย่างนี้ ใจหยุดมี สติเตือน ไม่เชือนแช (กัลฯ บัวขาว สร่างช่วง) หมวดข้อคิด-กำลังใจ ๑) วันเวลา นาที มิคอยท่า หากทำแต่ สิ่งที่ ทำตามเคย ๏ เราเกิดมา ก็มา แต่ตัวเปล่า จะชักช้า ทำไมเล่า ชาวเราเอ่ย จะต้องเอ่ย คำลา ว่าเสียใจ (กัลฯ จันทร์เพ็ญ ไชยภู) ใครหอบเอา สมบัติมา ก็หาไม่ ถึงคราวจาก ทอดทิ้งไว้ มิเอาไป ติดตามได้ แต่บาปบุญ ของเราเอง ๗๙ (กัลฯ ฉราศรัย อยู่เย็น) ๏ เรารู้จักสู้ไม่ถึงสุดไม่หยุดสู จักก้าวสู่เป้าหมายไม่ลืมหลง กี่ปีผ่านกี่ล้าน กปผานกลานวนยงมนคง แม้ล้มลงลุกได้ไม่หวาดกลัว เมื่อมีมืดก็ย่อมมีสว่าง เมื่อเดินทางถึงทางทางสลัว วันพรุ่งนี้จักไม่มีที่มืดมัว หากหวาดกลัวจักก้าวไปอย่างไรกัน หนทางไกลใจอาจท้อขอแค่หวัง เติมพลังต่อศรัทธาให้กล้าฝัน อาจจะล้าแต่จะกล้าฝ่าประจัญ ไม่ถึงวันไม่ถึงสุดไม่หยุดเดิน (กัลฯ อำนวย สามารถ) จากยอดดอย