ทางไปของพระพุทธเจ้าพระอรหันต์ : หน้า 183/281

ทางไปของพระพุทธเจ้าพระอรหันต์ เข้าไปในทางศีล สมาธิ ปัญญา นั่นแหละเข้าไปในทางอธิศีล อธิจิต อธิปัญญา นั่นแหละ เมื่อเข้าถึงอธิศีล อธิจิต อธิปัญญาแล้วละก็ ก็จะเข้าถึงธรรมกายเป็นลำดับไป เมื่อเข้าถึง อธิศีล อธิจิต อธิปัญญาละก็ไม่พ้นละ ต้องเข้าถึงธรรมกายแน่ เป็นทาง ไปของพระพุทธเจ้าพระอรหันต์จริง ๆ แท้ ๆ เมื่อรู้จักแน่เช่นนี้ละก็จะไปนรก กันได้อย่างไร ไม่ไปแน่นอน ถ้าทำหนักเข้าปฏิบัติหนักเข้า ก็จะเป็นลำดับไป มรรค ผล ต้องอยู่กับเราแน่ ต้องออกจากวัฏทั้งสามแน่ๆ คือ กรรมวัฏ วิปากวัฏ กิเลสวัฏ ต้องออกจากภพ ๓ ไปแน่ๆ คือ กามภพ รูปภพ อรูปภพ ไม่ต้อง อาศัย มีนิพพานเป็นที่ไปในเบื้องหน้า” ความประมาทของคนนั่งสมาธิ 99 ประการ การเจริญภาวนาเป็นเหตุให้เกิดการตรัสรู้ธรรมของพระพุทธเจ้า หากไม่ประกอบเหตุ คือการเจริญภาวนา ผลคือการตรัสรู้ธรรม ย่อมไม่มี ดังนั้นการเจริญภาวนา หรือพูดสั้น ๆ ว่าการนั่งสมาธิ จึงเป็นสิ่งสำคัญ สําหรับผู้หวังความสุขความหลุดพ้นเป็นอย่างยิ่ง ผู้ไม่นั่งสมาธิ ได้ชื่อว่า ประมาทที่สุด เพราะหากไม่เข้าถึงกายธรรมอรหัตเป็นพระอรหันต์ ก็ ตกเป็นบ่าวเป็นทาสกิเลสตลอดไป ผู้ไม่นั่งสมาธิได้ชื่อว่าประมาท ขอยกไว้ แม้ผู้นั่งสมาธิแล้วก็ยัง ได้ชื่อว่าประมาทอยู่หากมีลักษณะ ๑๑ ประการ ดังนี้ Q). ไม่ทำกิจโดยเคารพ คือนั่งสมาธิไปอย่างนั้นๆ ไม่ศึกษาว่า ทำถูกต้อง ถูกวิธีหรือไม่ ทำผิดก็คิดว่าทำถูก ทำน้อยก็คิดว่าทำมาก จึงได้ รับผลไม่เต็มที่ ๒. ไม่ทำติดต่อกัน คือนั่งสมาธิแบบเดี๋ยวจริงเดี่ยวหย่อน เหมือน ธารน้ำที่ไม่เชื่อมต่อกันก็กลายเป็นร่องน้ำเป็นหย่อมๆ ไป ๓. ทำๆ หยุด ๆ คือนั่งสมาธิไปช่วง เลิกนั่งไปอีกช่วง เหมือน กระแตที่วิ่งๆ หยุด ๆ แม้ช่วงที่ได้นั่งสมาธิจะได้ผลอย่างดี แต่หากทำๆ หยุดๆ แล้วก็ยากที่จะเอาดีได้ เหมือนนักกีฬาที่มีความสามารถเฉพาะตัวสูง หาก จากยอดดอย ๑๘๕