การทำบุญและการบวชในพระพุทธศาสนา : หน้า 108/281

พระภิกษุเถระรูปนั้นกล่าวว่า “ดีมาก ถ้าเธอใคร่จะพ้นจากทุกข์ละก็ เธอจงถวายสลากภัตร (อาหารที่ถวายตามสลาก) ถวายปักขิกภัตร (อาหาร ที่ถวายในวันปักษ์) ถวายวัสสาวาสิกภัตร (อาหารที่ถวายแก่ภิกษุผู้จำพรรษา) ถวายปัจจัยทั้งหลาย มีจีวร เป็นต้น อ้อ...แล้ว แบ่งทรัพย์สมบัติของตนให้เป็น ๓ ส่วน เอาไว้ลงทุน ธุรกิจการงานส่วน ๑ เลี้ยงครอบครัวส่วน ๑ อีกส่วน ๑ ถวายในพระพุทธ ศาสนา ถ้าทำอย่างนี้ เธอคิดว่าจะทำได้ไหม” “ได้ครับ” บุตรเศรษฐีตอบ บุตรเศรษฐีทําตามที่พระเถระบอกทุกอย่าง ก็มีความสุขจากบุญ จากความดีนั้น แต่ด้วยความปรารถนาที่จะพ้นทุกข์ พบสุขที่แท้จริงเพิ่มขึ้น ไปอีก จึงเรียนถามพระเถระว่า “กระผมอยากจะทำบุญอย่างอื่นอีก บุญที่ ทําแล้วได้บุญมาก” “ถ้าอย่างนั้น เธอจงรับไตรสรณะ และศีล ๕” เมื่อบุตรเศรษฐีรับไตรสรณะและศีล ๕ แล้ว ก็มีความสุขเพิ่มขึ้น และต้องการสร้างบุญเพิ่มขึ้นไปอีก จึงเรียนถามพระเถระว่า จะต้องทำ อย่างไรต่อไป พระเถระได้ตอบว่า “เธอจงรักษาศีล ๑๐” เมื่อบุตรเศรษฐีรักษาศีล ๑๐ แล้ว มีความต้องการสร้างบุญ สร้างบารมี สร้างความดีให้ยิ่ง ๆ ขึ้นไปอีก เขาช่างเป็นผู้ที่ไม่อิ่มในความ เหมือนทะเลไม่อิ่มด้วยน้ำ ไฟไม่อิ่มด้วยเชื้อ บัณฑิตย่อมไม่อิ่ม ไม่เบื่อใน การสร้างความดีเช่นกัน บุตรเศรษฐีจึงเรียนถามพระเถระนั้นอีกว่า “มีบุญ ที่ยิ่งไปกว่านี้อีกไหมครับ” “ถ้าอย่างนั้น เธอจงบวช” พระเถระตอบ บุตรเศรษฐีได้อุปสมบท มีชื่อว่า “อุกกัณฐิตภิกษุ” โดยมีพระเถระ ผู้เชี่ยวชาญด้านพระวินัยของสงฆ์เป็นพระอุปัชฌาย์ และมีพระเถระ จากยอดดอย