การเข้าถึงธรรมกายและนิพพาน : หน้า 29/281

เห็นด้วยตากายมนุษย์ กายมนุษย์ละเอียด กายทิพย์ กายทิพย์- ละเอียด กายรูปพรหม รูปพรหมละเอียด กายอรูปพรหม อรูปพรหมละเอียด เห็นเท่าไรก็เห็นไปเรียกว่าอยู่ในหน้าที่สมถะทั้งนั้น ไม่ใช่วิปัสสนา ถ้าวิปัสสนา ละก็ต้องเห็นด้วยตาธรรมกาย นั่นแหละเป็นตัววิปัสสนาจริง ๆ ละ นอกจากนี้ท่านยังสอนถึงนิพพาน โดยพูดถึงว่าใครไปนิพพานได้ ชนิดตรงไปตรงมาอย่างไม่อ้อมค้อมว่า “บรรดามนุษย์มากมาย น้อยคนนัก น้อยหน้าทีเดียวที่จะเข้าถึง ฝั่งได้ น้อยนักที่เข้าถึงฝั่งน่ะคือนิพพานทีเดียว เข้าถึงนิพพานไม่ใช่เป็นของ ถึงง่าย ในวัดปากน้ำนี้มีจำนวน ภิกษุ สามเณร อุบาสก อุบาสิกามาก เข้าถึงนิพพานได้ ร้อยห้าสิบกว่า มีธรรมกายไปนิพพานได้ ออกไปนิพพาน ได้ร้อยห้าสิบกว่า แต่หมดประเทศไทยนอกจากวิชชานี้แล้ว ไม่มีใครไป นิพพานได้เลย ไปนิพพานได้ก็แต่ธรรมกายเท่านั้น” บทส่งท้าย คำว่า “ธรรมกาย” เป็นวิปัสสนาได้ประการเดียว แต่การ ปฏิบัติธรรมเพื่อให้เข้าถึงธรรมกายนั้น เป็นได้ทั้งสมถะและวิปัสสนา เพราะได้สอนตั้งแต่จุดเริ่มต้น คือจาก 0 (ศูนย์) จนถึงจุดที่ไม่มีที่สิ้นสุด คือ (อินฟินิตี้) อย่างไรก็ดี การลงมือปฏิบัติเป็นสิ่งประเสริฐสุด ดังคำกล่าวที่ว่า ๑๐ หูไม่สู้ ๑ เห็น เห็นไม่สู้ ๑ จับ ๑๐ จับไม่สู้ ๑ ทำ ถ้าไม่ทำธรรมก็ไม่เกิด ธรรมไม่เกิดทุกข์ก็เกิดต่อไป ชีวิตสุดคุ้ม ถ้าทุ่มกับศูนย์กลางกาย ๒๙ จากยอดดอย