ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค ๒ - คำฉัตรพระบำบัดภูมิฐาน ยกคัมภีร์ ภาค ๒ - หน้า ๓
ของเรา ท. มรวาเสน ด้วยการอยู่รองซึ่งเรือน มยุ อ. เรา ท. ปุพพัชสาตาม จับบวช อดีต ดังกนี้ นิทยามุกตา ทรงมอบหมายแล้ว ราชานี ซึ่งความเป็นแห่งพระราชา ท. ปุพพัชสาตาม แก่พระโอรส และพระชายา ปุพพสิควา ทรงผวนแล้ว อิสลิปุพุชุ่ ผนวช เป็นฤกษี วสนุตา ประทับอยู่ หมิวมณฑปปาเสธ ในประเทศไทย ว่าหิมวันต์ มนูยสิสู ทรงปรึกษากันแล้วว่า มย อ. เรา ท. รัฐ ชั่
บหาย ปุพพิชิตา เป็นผู้ละ ซึ่งความเป็นแห่งพระราชา แล้วจึงบวช แล้ว (อมผ) อ่อนเป็น มย อ. เรา ท. อลสโณตา เป็นผู้ไม่อาจอยู่ ชีวิต เพื่ออันเป็นอยู่ (อมผ) อ่อนเป็น น หมาได้ มย อ. เรา ท. เดเหล่านั้น วสนุตา เมื่ออยู่ เอกฐฐานา ในที่คันเดียวกัน อุปพุฒิศาสตร์สาว เป็นผู้นำกันด้วยบุคคลผู้ไม่บวช แล้วนั้นเทียว โหม อ่อนเป็น คผลมา เพราะเหตุนัน มย อ. เรา ท. วิสุตาสาม จ๋ออยู่ วสนุตา บปภาพ ที่ญา ลูกนั้นเกิด อะ อ. ข้างเจ้า วิสุตาสาม จักอยู่ อิมสมิ ปุพพฤต ณ ที่บันดา จุฬารูป
อิมสมิ ปุพพฤต ที่ภูเขาลั้นนี่ ปน แต่ว่า มย อ. เรา ท. วิรสถาม จักเป็น เอกโต โดยความเป็นอันเดียวกัน อุปโภสถติวัน วันแห่งอุบโภล อนุจตุมา ส งตลอดเดือนทั้งถึงตามลำดับ ดีดังฯ
อก ครั้งนั้น เอ็ด จินดาน อ. ความคิดเห็นว่า เอวัง แม้ครั้น เมื่อความเป็นอย่างนี้ (สมาน) เป็นอยู คุณสงคณิกา ว อ. ความลูกกลิ้งตัวหมู่เทวดา วิภาสติ จักมี โน แก่เรา ท. ตู้อ. ท่าน อุกึ ยังไฟ ชาเลยยาส พิงให้โปลง ปุพพฤต ที่ภูเขา ตุญา ตา ของ