ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโคม- คำฉิบพระอิ่มมาปฏุเคราะห์ ยกถิ่นแปด ภาค ๒- หน้า 80
เรื่องภิกษุ ๒ สาย
๑๗. ๕๘/๕ ตั้งแต่ อน สตา ดาว ปมตาโต กาล์ เป็นต้นไป.
ออก ครับนั้น สตา อ.พระศาดา วดวา ศรัสแล้วว่า
ตุ๋อ อ.เธอ ปมตโต ประมาณแล้ว กาล ยกฉาก วิถี นามบุตา
ให้น้อมล่วงไปอีคเพล แล้ว วาลี ย่อมกล่าวว่า อห อ. ข้าพระองค์
อุปปุตโต เป็นผู้ไม่ประมาณแล้ว อนุ๋ ยอมเป็น อิติดังนี้ ปน
อย่าง ครับ อ.เธอ กรโล๋ ย่อมกระทำ อุปปุตโตุ ปกคลี่ ซึ่ง
บุตรผู้ไม่ประมาณแล้ว ปมตโต ให้เป็นผู้ไม่ประมาณแล้ว ค๎อ อ.เธอ
ทุพพลสโล วิจ เป็นผู้เพียงดังว่าวัตถึมำลำอันโทษทรัยแล้ว
ชาวอินโน ตัวนี้ขวัญอันขาดแล้ว สนุกแล้ว ในสำนัก ปุจฉส ของ
บุตร มม ของเรา (อิส) ย่อมเป็น ปน ส่วนว่า โอโล มม
ปุตโต อ.บุตรของเรานั้น สัมพอสโล วิจ เป็นผู้เพียงดังว่าม้าติบ
เชาว์อันเร็ว สนุกแล้ว ในสำนัก ตว ของเธอ (โหติ) ย่อมเป็น
อิติดังนี้ น ภกิฎ กะกิญฺญู นิอ อาศ ครับ พระคาถา อิม นี้ว่า
สุขุมวิท อ.บุตรผู้มีปัญญาดี (สดฺตดฺญู) ครับ
เมื่อสัตว์๗ ท. ปมตฺต สุ ประมาณแล้ว อุปปุตโต
ไม่ประมาณแล้ว (สดฺตดฺญู) ครับเมื่อสัตว์๗ ท.