คำฉีพระมิมปฏุธรรม ภาค ๒ หน้า ๑๑ : หน้า 11/155

ประโยค- คำฉีพระมิมปฏุธรรม ยกศัพท์แปล ภาค ๒ หน้า ๑๑ พิ้งถึง ซึ่งความอาพารอับหนัก จิตตกขับ ปาปูณ วา คือพิ้งถึง ซึ่งความฟุ้งซ่านแห่งจิต หรือ ราขโต อุปคุ่ คำปูณ วา คือหรือว่าพิ้งถึง ซึ่งความ ขัดข้อง แต่พระราชา ทารุณ อพภูานิ ปาปูณ วา คือพิ้งถึง ซึ่งการกล่าวว่า อันทรงฤทธิ์ หรือ ถนัดนิ ปริกยุย ปาปูณ วา คือหรือว่าพิ้งถึง ซึ่ง ความฉิบหายไปรอบ แห่งชาติ ท. โภคิน ปงคุณุ ปาปูณ วา คือหรือว่าพิ้งถึง ซึ่งความมุ่งมั่ง แห่ง โภคะ ท. ถอา ออกจากอผ่องน อคคิ อ. ไฟ ปโก ผู้ผดผลญ ทาคิ ย่อมให้ม อาราณี ซึ่งเรือน ท. อสูร ปูคสบุต ของบุคคลนั้น โอ ปูคโล อ. บุคคลนั้น ทุบปูณโณ ผู้มีปัญญาชั่ว อุปปชิต ย่อมเข้าถึง นิริย ซึ่งนรก เทวา เพราะความ แตกไป กายสูญ แห่งยาย อิติง ดังนี้ ๆ ๔. ๒๐/๑ ตั้งแต่ เสสุจีโน ปานกา ชิตา อดิ เป็นต้นไป. ปาน ก็ ชิตา อ. ชิตา เอา คนหนึ่ง เสสุจีโน ของ เศรษฐี อิติ มีอยู่ (สา เสสุธีตา) อ. ชิตาองค์เศรษฐีนั้น ปุณณรสโลพลสูสุทกสิลา เป็นผู้ประกอบด้วยองค์แสดงขึ้นซึ่งกาลฝน ๕.๕.๑ อภิรปา เป็นผู้มีรงาม ปลาสถิกา เป็นผู้นามซึ่งความ