การศึกษาเกี่ยวกับจิตและธรรมชาติของจิต : หน้า 115/155

โยมเป็น คฤส จิตฺตสฺส ซึ่งจิตฺตน นูนีกฤสส ดัง บุคคลมได้โดยยาก ธุโน อันเกิดและดับเร็ว ๆ (อุตฺโต) อ. อรรถว่า ธุคฺตุ คฤส จิตฺตอ อาตมามน ชนิฺตน- สีลสฺส อนุตฺตคตา ไปในอารมณ์อย่างใดอย่างหนึ่งนั่นเทียวเป็นปกติ (อิติ) ดังนี้ (คาถาปกสฺส) แห่งบทแห่งพระคาถาว่า ธุคฺต คามินปฏิโต อิติ ดังนี้ ๆ ก็จริงอยู่ เอก จิตฺติ อ. จิตฺตน น ชานาติ ยมฺปิไม่รู้ ลักฺขุพจนฺฐาน ว่า ซึ่งฐานะระดับตมึงได้หรือ อผลิพจนฺฐาน วา หิงสจฺฉนาจะอันตนมิฟังได้ มูลฐานฺฐาน วา ซึ่งฐานะอันควรแล้วหรือ อยูจุตฺฐฐาน วา หรือว่าชฺฐานะอันมิ ควรแล้ว น เอก ชาติว โอโลเกติ ยมฺไม่แลดุ ซึ่งชาตินั่นเทียว น (โอโลเกติ) ยอมไม่แลดุ โคตฺตํ ซึ่งโคตรน โ (โอโลเกติ) ยอมไม่แลดุ ออ ซึ่งว่า นิปิตฺติ ยอมกลลาไป (อุตตา) อ. คน อิทฺตํ ยอมปราธนา (นิปิตฺติ) เพื่ออันตนไป ยตฺถู รูปฺติ อ. ติฺดตํ ในอารมณ์นั้นนั่นเทียว อิติ เพราะเหตุนัน้ (เอดฺ จิตฺติ) อ. จิตติ้น (ภคฺคา) อันพระผู้พระภาคเจ้า อุตฺตติ ย่อมตรัสเรียกว่า ยุตฺต คามินิปติ มปกติการไปตามความใครในอารมณ์อย่างใดอย่าง หนึ่ง อิติ ดังนี้ ทมฺโม อ. การฝึก ธุสิค เอารูปสุด จิตฺตสฺส ซึ่งจิตฺตน อันมีูปอย่างนี้ สาธ ฯ เป็นคุณยังประโยชน์ให้สำเร็จ (โทติ) ย่อมเป็น คือวา (สุสฺต จิตฺตสฺส) อุตฺตุธี อิอิมฺคฤติ ทนฺตวาโว อ. ความที่แห่งจิตนั้นเป็นธรรมชาติอันบุคคลฝึกแล้ว ด้วยอธิษฐานรร