ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค๒ - คำนี้พระมามีทุฏฐชก ยกทัพแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 78
ด้วยกำลังแห่งความไม่ประมาท เอวเอว ฉันนั่นนเทียว อด ใน
กาลนั้น โส ปุณฑริโต อ. บัณฑิตนรินทร์ ปุณณปมโท ผู้มีความ
ประมาทอับรรเทแล้ว ปฏิใบ ยังอ้อมปฏิบัติ อนุฉวิติ อันสมควร
ตสส อุปมาทสุด แก่ความไม่ประมาทนั้น ปรุโนให้เต็มอยู่
อารุณ ขึ้นแล้ว ปฏภูมิลาดา สู่ปัญญาเพียงดังว่าปราสาท ทิพพ-
ถางฤาษี อันบัดนี้นับพร้อมแล้วว่าจักอันเป็นทิพย์ ปรีสุทธ์ อัน
ชื่อว่าหดครบแล้ว อุจุดคุณเอน เพราะอธรรว่าขี้นไปแล้วแล้ว
ตาย ปฏิปทย ด้วยข้อปฏิปทนี้นะ (ปูกโล) วิช ราวะ อ. บุคคล
(อารุณโต) ขึ้นอยู่ ปาสาท สู่ปราสาท นิสเสเทียา โดยบันใด
อโลโก ผู้ซ้อว่าไม่เศร้าโศก (อดุตน) ปีนี้โศกสลดตาย เพราะ
ความที่แห่งตนเป็นผู้มีความเศร้าโศกเพียงดังว่าผูกรัฐอันจะได้แล้ว
อวกูติ ย่อมพิจารณาติ คือว่า ปลอด ย่อมเห็น ปลอด ซึ่งหมู่
สัตว์ คือว่า สลดนิกาย ซึ่งหมู่แห่งสัตว์ โลกันี ผู้ซ้อว่าเศร้าโศก
(อดุตน) อุป้าหินโลสลดตาย เพราะความที่แห่งตนเป็นผู้มีความ
เศร้าโศกเพียงดังว่าผูกรัฐอันจะไม่ได้แล้ว จวมาน จ ผู้เคลื่อนไอยูด้วย
อุปชมนา จ ผู้กลืนซื่ออยู่อื่น ทิพพอาจภูมิ ด้วยอักษรอันเป็นทิพย์
(อิติ) ดังนี้ ตกุต ภุต ในบท ท. เหล่านั้นนา (ปุตส)
แห่งบ่าวว่า นุทธี อึด ดั่งนี้เป็นต้น ๆ
(ปุจฉา) อ.อนุวา (ธีโร) อ.ปราชญ์ (อเววกิติ)
ย่อมพิจารณาเห็น (พวก นน) ซึ่งนะ ท. ผู้เป็นพาล อท กี
รวกะ อ. อะไร (อิติ) ดังนี้ ๆ