ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโคม - คำฉู่พระมิมปัญญุรกฎ ยกพักแปล ภาค ๒ หน้า 22
เวคน โดยเร็ว (วฤวา) กล่าวแล้วว่า โอกิ แนะนำงผู้อิฐญ
โอกิ แนะนำงผู้อิฐญ อนุจวิก โปริโล อ. บุรุษผู้สมควร ชิต
แก้ดก เม อันฉัน ทูลิโร เห็นแล้ว ตู้อ. ท่าน องกุโร่
จงประคับ คำ ริธี ซึ่งก็คนั้น สีบ ริธี สัน เขว อิต
ดังนี้ คำิร เวิตซั ยังอีกนั่น องกุราราปฎวา ให้ประดับแล้ว อาทย
พาเอแลว สุปธี พร้อม พูรมนิยา ด้วยงามพรานม์ ปายต์
เดินไปแล้ว สนุกิ ภูเขาใกล้ สทุคู ของพระศดาด ๆ
สกนธ์อ. พระนครทั้งสิ้น สุขิ ติเกียดแล้วว่า อย่า
พูรมหโณ อ. พราหมณ์นี้ อทุตวา ไม่ให้แล้ว (ถิร) ซึ่งก็เดา
กลสุจี แก่ใคร ๆ (วเจนณ) ด้วยคำว่า อนุจวิก โปริโล อ. บูรูฒ
ผู้สมควร ชิต แก่ดก มูหึ ขอบ โนอีก ย่อมไม่มี อิต
ดังนี้ กาล ตลอดกาล เอกุต คำประกาศแห่ง กิร ได้ว่า
(อย่) พูรามโณ อ. พราหมณ์นี้ วิถี ย่อมกล่าวว่า อนุจวิก
ปริโล อ. บุรุษผู้สมควร ชิต แก่ดก เม อันฉัน ทูลิโร เห็น
แล้ว อชฺว ในวันนี้ อิตidora โอ ปริโศ อ. บุรุษนั้น ก็โส
นุ โป เป็นผู้สนใจหนอเฉล (โอ่ิต) ย่อมเป็น มัย อ. เรา ท.
ปฏิสาสาม จักเห็น นำ ปรุษ ซึ่งบรรจบนัน อิต ดั่งนี้ ๆ
มหาโณ อ. มหาชน นิกมิวิโม ออกไปแล้ว สุทิ พร้อม
เคนาอว พูราหมณู ด้วยพราหมณ์นี้นั่นเทียว ๆ ตสมี พราหมณูก
ครั้นเมื่อพราหมณ์นั้น กเหตุว่า พาเอแล้ว ฯลฯ รู้จิว่า อาทุตกูฎ
มาอยู่ สุตา อ. พระศดา อรฺตวา ไม่ประทับยืนอยู่แล้ว เตน