การวิเคราะห์คำสอนในพระพุทธศาสนา : หน้า 30/155

ประโยค๒- คำฐิพระมัภปทุสกล ยกพัทแปล ภาค ๒ หน้า 30 สิสาที จากทิศ ท. ๔ ภาระ โอญัติอุกคุโน ของช้าง ตัวข้างลงแล้ว สุขามิ สงคราม (โหติ) ย่อมเป็น (ยกท) ฉันใด สหนา นาม ชื่อ อ. ความอาดทน พุทธุ ทูลสิทธิ์ ชนิด กติศกาน ซึ่งอ้อยคำ อันข ท. มาก ผู้มีคลื่นโทษประทุษร้าย แล้ว กล่าวแล้ว ท. ภิไธร เป็นภาระ มุข ของเรา (โหติ) ย่อม เป็น ตาเถว ฉันนั้นนั่นเทียว อิติ ดังนี้ อดทน อารทู ธมะ เทศนโต เมื่อกรงพระปราร จึ่งพระองค์แสดงซึ่งธรรม อถส ได้ทรงภาติแล้ว คาถา ซึ่งพระถานา ท. ดิสรโล ๓ นาควคูเณ ในานาควรร อิมา เหล่านี้ว่า อ๋อ อ. เวทิตฺฏิสุส โจฏกกลฺเฆ อติวาคม ซึ่งคำอันบุคคลพึงกล่าวว่าม้วนกินน นาโอโอ ราวกะ อ. ช้างตัวประเสริฐ (ติดคุบุโโต) อดกลั้นอยู่ สรึ ซึ่งลูกครร ปติ อันตกแล้ว จากโป ws สงคาม ในสมคราม มี เพราะว่า พุทธุโน อ. หมนนก ทุสูติธ เป็นผู้มีอิสรภาพประทุษร้าย แล้ว (โหติ) ย่อมเป็น (ราชปุริสา) อ. ราช- บูรย์ ท. นยะนิติ ย่อมำให้ไป ทนุ วาหนิ ซึ่ง พานะอันบุคคลอธิเกล แล้ว สมิติ สู่ที่ประชุม ราชา อ. พระราชา อภิฏฺฐิ ย่อมเสด็จขึ้นทรง ทนฺตุ วานนี้ สู่พาหนะอันบุคคลฝึกแล้ว โย ปุคคลโล อ. บุคคลใด ติกฺฤฏิ ย่อมอดกลั้น อติวาทุ