การพิจารณาเห็นของบุคคลในมุมมองทางวิปัสสนา : หน้า 79/155

ประโยค๒ - คำฉีพระิมปางุรฑูร ยกพักแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 79 (วิสุทธชน) อ. อันฉลว่าจะ (ธีโร) อ. ปราชญ์ (เอกวาณิชย์) ย่อมพิจารณาเห็น (พาเล ชนะ) ซึ่งชน ท. ผู้เป็นพาล ปพูพตโก ปุคคล อิวิวรานะ อ. บุคคลผู้เป็นอยู่นภูเขา (เอกวาณิชย์) พิจารณาเห็นอยู่ ภมมุภัช ชนะ ซึ่งชน ท. ผู้เป็นอยู่นภาคพื้น อิติ ดังนี้ ๆ (อุตฺโต) อ. อธิบายว่า ปพูพตทธุนิญฺโญ ปุคโล ภัยย จิต ชนะ (อภิญญา) อวกฺขิต ว่า อ. บุคคลผู้เป็นแล้วบนยอด แห่งภูเขา ย่อมพิจารณาเห็น ซึ่งชน ท. ผู้เป็นอยู่แล้ว บนภาคพื้น โดย ไม่ยากหรือ อุปริปาเทน จิต โต ปุคคล ปาสาทปริเวณ จิต ชนะ อภิญญา อวกฺขิต ว่า อบุคคล ผู้เป็นอยู่แล้วในเบื้องบน แห่งปราสาท ย่อมพิจารณาเห็น ซึ่งชน ท. ผู้เป็นอยู่แล้ว ที่บริเวณแห่ง ปราสาท โดยไม่ยาก (ยาก) นั่นโล โธร อ. ปราชญ์ คือว่า ปุญฺทิโต อ. มหินทตา คือว่า มหินาสา อ. พระมหานิลาสพ โลติ แม้นนั้น อวกฺขิต ย่อมพิจารณาเห็น พาเล ชนะ ซึ่งชน ท. ผู้เป็นพาล อสมจินนาวุฒิพีย ผู้พิชฎืออุวุฎงอันยงอันอันนี้ไม่ได้ แล้ว จนฺทโด จ ผู้คลื่อนอยู่ด้วย อุปปชนฺดฺ จ ผู้คิดน้อยอยู่ด้วย อภิญฺญน โดยไม่อาย ตา ฉนนัน อิตติ ดังนี้ (คาถาปกสุ) แห่งบทแห่งพระคาถาว่า ปพูพตโลวา ภุมมุปฺโธ อิติดังนี้ ฯ