ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค๒ - คำติพระธัมมปุฎนฺฐโย คถภิษฺฐาแปล ภาค ๒ หน้าที่ ๕๓
(ปทุวายสูด) แห่งหมวดสองแห่งบทว่า ต มาจิโน อติ ดั่งนี้
(อุฏโฐ) อ. อรรถว่า ปวตตกิจกาโลภิฏฺฐวิริยา ผู้มีความเพียรอัน
เป็นไปในกายและเป็นไปในจิตอันเป็นไปแล้ว สตฺติ ติดต่อ ปฏูตา
จำเดิม อภิญฺญุมโนโต แต่การออกไปเฉพาะ ยาว เพียงใด อรหฺตึ-
ตปุปฺปตา แต่การบรรลุซึ่งความเป็นแห่งพระอรหันต์ (อภิติ) ดังนี้
(ปทุวายสูด) แห่งวา สตฺติกา อติ ดั่งนี้
(อุฏโฐ) อ. อรรถว่า สมุนฺนาคต ผู้นาถามพร้อมแล้ว
วิธีนา ด้วยความเพียร เอวรูปน องมุ่งปองนี้ว่า ยํ ผล
อ. ผลนั้นใด (ปุกฺคลน) อนุกรมบุคคล ปฏตฺพุท พึงบรรลุ ปูร-
สตฺถกาเมน ด้วยเรือนแรงของบรูษ มีจูง ปรีสริวเรน ด้วยความเพียรของ
บรูษ ปริสฺสรณา อ. อั่นไมรบูร ณ์ ผล อนปฏิวนา
วิริสุต สฺถจา ฯ อ. อันไม่บรรลุ ชึงผลนั้น แล้วดังไว้ด้วยดี จึง
ความเพียร น ภวิสฺสติ จําไมมิ อติ ดั่งนี้ ปรุกฺเมน ชื่อว่า
ด้วยความบากบั่น ททหน อันมัน ปวตนฺ อันเป็นไปแล้ว
นิ jurid เป็นนิจ อโนสกิวา เพราะไม่ยอหย่อน อนตรา ในระหว่าง
(อิติ) ดังนี้ (คาถาปฏิส) แห่งนกแห่งพระคาถาว่า นิอู๋
ทุปพุรปุกฺมา อติ ดั่งนี้
(วินิจฉา) อ. อนันวิทย์ เอาดก ปท ในบทนี้ว่า ผสานิติ
อิติ ดังนี้ (ปุนต์เทน) อนุญาติ (เวทิตพฺโพ) พึงทราบ
ผสาน อ. การถูกต้อง ท. เทว ๒ อนผสานา คือ อ. การถูกต้องคือ อภิญฺญา
คือ อ. การถูกต้องคือวิกา มคฺคา