ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค ๒ - คำฉัทรพระมังษ์ติ อุตตะโก ตกพี่นแปล ภาค ๒ หน้า 82
(อุดโถ) อ. อรรถว่า สินรวชานิโว วิยะวะ อ. ม้า
สินธพรและม้าชนไายใน สินธโช ตัวมีเขาชวีอันเร็ว (หิตวา) เลแล้ว
ทุพพลสูส ซึ่งน้ำตัวมีกลังก์โทษประทับร้ายแล้ว กุฒาปจินุสรอ
ตัวมีชาวอันขาดแล้วโดยความเป็นมิ้นี้อันด้วน (ยุโต) ไปอยู่
(อิติ) ดังนี้ (ปฐสุข) แห่งว่า อุตตะโก สะอาดัง อิติ ดังนี้ ๓
(อุดโถ) อ. อรรถว่า อุตตมปุญโญ ปุตตโว อ. บุตรผู้มี
ปัญญาภูมสูงสุด หิตวา ยาติ ย่อมละครแล้วไป ปุณณกลี ซึ่งบุคคล
ตรุปกู ผู้มีรูปล่างนั้น อาคมนปี ด้วยนิจบารและผลเป็นที่บรรจบล้าง (อิติ) ดังนี้ (ปฐสุข)
แห่งว่าบวา สุทธโร อิติ ดังนี้ ๓
(อุดโถ) อ. อธิบายว่า มนุตปุญโญสมโพธิ์ คปลค. ครั้งนี้
บุคคลผู้มีปัญญาน้อย เอก สุดยอด คทูอาวมุนเณว พายามออยู่
เพื่ออนันเรียนเอา ซึ่งสูตรหนึ่งนั้นเทียว สุทธโร อ. บุตรผู้มี
ปัญญาดี คุนทา ย่อมเรียกเอา เอก วดคี ซึ่งรงรรรคารหนึ่ง
(สมุนาโร) อ. บุตรผู้มีปัญญาดี หิตวา ยาติ ย่อมละแล้วไป
อานมณ ด้วยนิจบารเป็นทีม ๆ เอา อย่างนี้ ทีงา ตาว ก่อน ปน องนึง
มุนปฏิบุญ ครั้งนี้มบุคคลผู้มีปัญญาน้อย รุตตฐานทิวาวูฐานิ
กามุ วายามอุบเถอ จ พยายามอยู่ เพื่ออันตรกา ซึ่งที่เป็นที่พักใน
กลางคืนและที่เป็นที่พักในกลางวัน ท. นั่นเทียวด้วย กมมุฏฐานิ
อุกกเหตุวา สุขามุณเณว จ เรียนเอาแล้ว ซึ่งพระธรรฐาน
สายายอยู่นั่นเทียวด้วย สุมรีโร อ. บุตรผู้มีปัญญาดี ปวิสิฏวา