ประโยค ๒ - คำฐิพระบัมปัตถุ : หน้า 35/155

ประโยค ๒ - คำฐิพระบัมปัตถุอา ยกฝ่าพาแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 35 สามาวดียา ของพระนางสามาวดีนี้นา อ.อ.เรามุษสูโณปี ผู้ แม่เป็นมนุษย์เป็นแล้ว น านามิ ย่อมไม่ทราบ อิติ ดังนี้ ๆ โอร ราชา อ. พระราชานันฺท์อัณ ฐตุวา ทรงทิ้งแล้ว ชนู ซึ่งพระธัญ ปกฤย ทรงประคองแล้ว อนุชลี ซึ่งอัญชลี นิสิตจํา วา ประทับนั่งแล้ว อุกฎิกิ กระหย่ง ปามูเต ณ ที่ใกล้แห่งพระบาท สามาวดี ยา ของพระนางสามาวดี อาห ฏตรแล้ว คำฉ ซึ่งพระคา อิม นี้ว่า อา อ. ฉัน สมุยมาถิ ย่อมลงด้วยดี ปฐมามิ ย่อมหลงทั่ว ทิสา อ. ทิส ท. สุพา ทังปวง มยุหนุตติ ย่อมมิดมัว เม แก่นั สามาวดี ภู่อ้อนสามาวดี ตู้ ม ตายสุด อ.เธอ จง ด้านทนไว้ ซึ่งฉันด้วย ตู้ เม สรณ วา จ อ. เธองเป็นที่ระลึก ของฉัน จงเป็นด้วย อิติ ดังนี้ ๆ สา สามาวดี อ. พระนางสามาวดีนั สุตา สับแล้ว วนํา ซึ่งพระคำรัส สุต ส ร โณ ของพระราชานันฺทอวตา “ไม่ราบูล แล้วว่า เทว ข้าแต่สมมติเทวา สาอุ อ. ดีละ ตู้ อ. พระองค์ คฑา จงทรงถึง ม which หมอฉัน สรณ ว่าเป็นที่ระลึก อนุโมทิ ว่าเป็นที่ระลึก (อนุธิ) ย่อมเป็น ตู้บ วแม อ. พระองค์