ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค ๒ – คำฉีพระอัมปัตตะ สุภาษิต แปลก ภาค ๒ – หน้า ๑๙
ผล ท. ชิปปี พลัน น นิพทพูมณฑุติ ย่อมไม่บังเกิด ทุติอดิ-อัตถภูวาส ในอัตภาพที่สองและที่สาม ท. ตูมุ เพราะเหตุนี้น
เต อุปมุดตุตรา อ. สัตว์ที่ไม่ปรากฏแล้ว ท. หล่านั้น ชิวาตาติ
ยังเป็นอยู่ก็ดี ตายแล้วก็ดี น มิณุตอา นาม ชื่อว่า ย่อมไม่ตายนนั้นเทียว (อิตติ) ดังนี้ (คาถาปาฎสดู) แห่งบานแห่ง
พระคาถาว่า อุปุปุตตะ น มิณุตติ อิตติ ดังนี้
(อุตโฑ) อ. อรรถว่า ปน ส่วนว่า สุตตา อ. สัตว์ ท. เหล่าใด ปูมุตตา ประมาณแล้ว ต สุตตา อ. สัตว์ ท. เหล่านั้น โหนตุ ย่อมเป็น (สตุตา) อ. สัตวา ท. มตา ตายแล้ว ชิวิตนู-
ทุริปัญญาเทนา ด้วยการเข้าตัชชิ่งอินทรีย์คือชีวิต อปปวุญญา เป็นผู้มีวิญญาณไปปราบแล้ว ทารกูนุทิกา เป็นผู้เช่นกับด้วย ลำต้นของไม้ (โหนตุ) ย่อมเป็น ยตา ฉันใด ตาเอง
ฉันนั้นนั่นเทียว (อุตตโน) มตา ตายแล้ว เพราะความที่แห่งตนเป็นผู้
ตายแล้ว มาปามรณ ด้วยความตายคือความประมาณ (อิตติ) ดังนี้ (คาถาปาฎสดู)แห่งบานแห่งพระคาถาว่า ย เต ปูมตา ยตา มตา อิตติ ดังนี้ ๆ
ที่ จริงอยู เอกจิตติ ปีอ อ. จิตดวงหนึ่งว่า มัย อง เรา ท. ทุสาสาม จักถวาย ท่าน ซึ่งทาน มัย อ. เรา ท. รุจิสุขาม จัก
รักษา สีติ ซึ่ง สีติ มัย อ. เรา ท. กริสาสาม จักกระทำ อปุโลน-มุ่ง ซึ่งกรรมคืออุปสตูติ ดังนี้ ๆ อุปปะชติ ย่อมไม่เกิดขึ้น
เตมี สุตตานิ แก่สัตว์ ท. แม่เหล่านั้น คฤหัสถ์ ผู้เป็นคฤหัสต์