ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค๒ - คำฉัตรพระบำบัตุราก ยกกิ่พงแปล ภาค ๒ - หน้า 72
อนุญาเช จงอยาตามประกอบ ปามท์ ซึ่งความ
ประมาณ มา (อนุญาเช) จงอยาตามประกอบ
ถามมิตรสนุก ชึ่งความเชยชิดด้วยอำนาจแห่งความ
ยินดีนามา ที่ เพราะว่า (ปุกโล) อ.บุกคล
อุปปุตโต ผู้ไม่ประมาแล้ว ฉายานุโต เพ่งอยู่
ปุปปิติ ย่อมบรรจุ สุข ชึ่งความสุข วิปลู อั้น
ไฟบุญย์ อิตติ ดังนี้ ๆ
(อุตโต) อ. อรรถว่า สมุทนาคตา ผู้ตามมพร้อมแล้ว
พาเยน ด้วยความเป็นแห่งบุคคลผู้เป็นพาล คืองว่า อาชนุตา
ผู้ไม่รู้ย อิทธิพลประโลม ชึ่งประโยชน์ในโลกนี้และโลกในเนื่อง
หน้า (อิตติ) ดังนี้ คดุต ปะคุต ในาน ท. เหล่านี้หนา (ปกสูล)
แห่งว่า พลา อิตติ ดังนี้ ๆ
(อุตโต) อ. อรรถว่า นิปลุญาณ ผู้มีปัญญาอ่อนออกแล้ว
(อิตติ) ดังนี้ ปกสูล แห่งว่า ทมมธิโม อิตติ ดังนี้ ๆ
เท พาลสุน อ. ชนผู้เป็นพาล ท. เหล่านี้ อปสุนฒ เมื่อไม่เห็น
อานันทวี ชึ่งโทษ บาปา ในความประมาท อนุญญนุตี ชื่อว่า
ย่อมตามประกอบ ปามท์ ซึ่งความประมาท คือว่า กาล ยังกาล
วดิทานมโนติ ย่อมให้อน่อล่างไปวิเศษ ปามเทน ด้วยความประมาท ๆ
(อุตโต) อ. อรรถว่า ปน ส่วนว่า ปณุทโโต อ. บนติถิต
สมุนานาใด ผู้ตามมาพร้อมแล้ว ธมโมชปญฺญา ด้วยปัญญาอันมี
โอจะเกิดแต่ธรรม รกษิต ย่อมรักษา อุปปามา ชึ่งความไม่ประมาท