คำฉีพระจัมปฏิภาณ - ประโยค๒ : หน้า 62/155

ประโยค๒ - คำฉีพระจัมปฏิภาณ ยกคำที่แปล ภาค ๒ หน้า 62 ลูบคลำแล้ว จำ จูภาพนุก ซึ่งกิยุซชื่อว่าจูภาพในกนธนั้น สิริ ที่คระ ปณินา ด้วยฝาพระหัตถ์ ฉุกกิตเลน อนมีพี่น้องวิวัตด้วยจักร อาเทยา ทรงพาเอแล้ว คุณฅาว เสด็จไปแล้ว นิศากาเปาะ ทรง ยังภิกษุชื่อว่าจูภาพนุกให้นั่งแล้ว คุณธานุปมูบ ที่นำมันของพระ ค้นภูกี ทุตวา ทรงประทานแล้ว ปิโลกิจ ซึ่งฝ่า ปรีฒิกิ อันหมดจดครอบแล้ว อภิสุขข์ อันพระองคร์ทรงตกแต่งแล้ว อภิธิยา ด้วยพระอภิเษก (จวนมา) ด้วยพระดำรัสว่า จูภาพนุก ดูอนุญู- ปินดก คำ อ.เธอ ปรูกามุโม จงเป็นผู้มีหน้าเฉพาะต่อกิศ ในเบ็องหน้า หฤทาว เป็น ปริมาณชุนโต ลูบคลำอยู่ ปิโลกิจ ซึ่ง ฝ่าเก่า อมิน นี้ (ปริมาณเมน) ด้วยบริกรรมว่า รโหรณ รโซ หรณ อิด ดั้งนี้ โหติ จงมี อิธรา ฐาน ในที่นี้นั่นเทอ อิธ ดั้งนี้ กแล ครั้นเมื่อกาด (ปริกุลน) อนบุคคล อาริโต กรมกุลแล้ว ภิกษุสูงปรุ่โต ผู้อื่นหมู่แห่งภิกษุแวดล้อมแล้ว คนฅาว เสด็จไปแล้ว เคหา สู่เรือน ชีวาทุก ของหมดชีวิต นิสิท ประทับนั่งแล้ว ปฐมฤดูส นึ่งอาเสนะอันหมดชีวิตปลาดแล้ว ๆ จูภาพนโกปี แมอ. ภิกษุชื่อว่าจูภาพนา โอโลนโก แถก อยู่ สุริย์ ซึ่งพระอาทิตย์ปรมชุนโต นิสิท นั่งลูบคลำอยู่แล้ว ดั ปิโลกิจ ซึ่งฝ่าเก่า่นั้น (ปริกุมเมน) ด้วยบริกรรมว่า รโหรณ รโฮรณ อิด ดั้งนี้ ๙ ตสส จูภาพนุกส ษ เมื่อภิกษุชื่อว่าจูภาพนุก นัน ปริชมุนดุส ลูบคลำอยู่ บิโลดกิจซึ่งท่อนแห่งผ้าม่าเกา ติ ฝืนนัน (ปิโลกิจณุ) อัตราแห่งผ้าเก่า กิลุต์ เป็นของ