ข้อความต้นฉบับในหน้า
ප්රවඥ ๒ - คํานุกรมพระปฐมวัตถุฤกษ์ภาค ๒ - หน้า ๒๙
(สถุตา) อ.พระศาสดา (ปุจฉี) ตรัสถามแล้วว่า มนุษเสสสุ ครับเมืองมนุษย์ ท. ตุตุ ญฺเญ ในเมืองนั้น อกโกสนเสสตุ คำอยู่ มัย อ.เรา ท. คมินสา คํ่าไป คุ้คิ ธาน ณ ที่ไหน อิติ ดังนี้ๆ (อนุณโก) อ. พระเถระชื่อว่าจอท (อา) กราบทูลแล้วว่า มนุเด ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ มัย อ.เรา ท. (คฤวา) จงไป ตโต นครโท จากเมืองนั้น อนุโม ท. คุ้คิ อนุโม อธิธรณี อุปปุนัง เกิดขึ้นแล้ว ยุตฺฐาน ในที่ใด คสมิ อธิธรณ ครั้นเมื่ออธิธรณนั้น รูปปานทฺ เขำไปสงบแล้ว ตุฏฺเฐว ธาน ในที่นัน้นเทียว คนุต อ. บันไป อนุโมฺคุต ฐาน ในที่อ้นนี้ ย่อมควร อนนันทคู่ต่ออานนท์ ไป ก็ เต ชนา อ. ชน ท.เหล่านั้น เก พวกไหน ออกโกสนเสสตุ ย่อมค่า อิติ ดังนี้ๆ (อนุนิโก) อ. พระเถระชื่อว่าจอท (อา) กราบทูลแล้วว่า มนุเด ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ สุพฺพ ชนา อ. ชน ท. ทั้งปวง อุปายา เข้าไปืออา ทุกสมุทร ซึ่งสาท และกรรมกร ฯ ออกโกสนเสสตุ ย่อมค่า อิติ ดังนี้ๆ (สตูปา) อ. พระศาสดา ว๓วา ตรัสแล้วว่า อนุนท ก่อนอานนท์ อั๋ง อ.เรา โอดิฺณูญคติสิโต เป็นผุ้เช่นกับด้วย ช้างตัวข้ามลงแล้ว สูกามิ สู่ลงกาม (อนุมิ) ย่อมเป็น หิ ก็ สหติ อ.อินฺอคณฑ สเร ชิงลูกศร ท. อานคเด อนมาแล้ว ดูฤทธิ