ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค
เรื่องพระเมรุเถร
๒๒.๑๑.๕๕ ตั้งแต่ สกลา ปน ดีที วิกลฺกสิ อนุวาสตุตตตาย เป็นดังไป.
ปน ก็ สกลา อ. พระศดา อามนุตตวา ตรัสเรียมมา
แล้ว เมฺยมเถร ซึ่งพระเถรชื่อว่ามยมิ (อดนโน) ดีที วิกลฺกสิ
อนุวาสตุตตยา ตสม ก็สม อนุพวน ปฺาณิ อนุญุติ อสกลฺนิวา
อาคต ผู้นำอันแล้ว เพื่ออันตามประกอบ ซึ่งความเพียร ในอันพวัน
นั่น เพราะความที่แผ่นดินเป็นอันอื่นวัดา ท.๓ ครองบ้างแล้ว มาแล้ว
ตรัสแล้วว่า เมฺยม ลูกอันเมฺยมะ อติภารี กมม์ อ. กรรม
วันหน้าอีกเตะ ตอ อันเธอ ปาย ผู้นำแล้ว มิ ซึ่งเรา เอกอ่า
ผู้อื่นยา นาดูน ผู้ครองอยู่มา เมฺยม ลูกอันเมฺยมะ อห อ. รฐู
เอกโท เป็นผู๊เดียว อมก็ด อมมั ย่อมเป็น อนฺโญ โภภิ อ. ภิกฺขูแม้
รูปอื่น โก๋ บางรูป ที่สุด จะปรากฎ ยาว เพียงใด ตรว
อ. เธอ อาเมทิ จงยกกลาให้มา ตาว เพียงนั้นเกิด อิติดังนี้
กุณฺเณ ไปอย กำ กระทำแล้ว ภิกฺขุนา นาม เอว อิทุต-.
สกนฺท ภิอฺ อ. อันเชอ้ออิภก ฯ เป็นผู่เป็นไปในอำนาจแห่งจิต อย่างนี้
น วุฎฺฐิ ย่อมไม่ควร เอก จิตติ นาม ชือ อ. จิตนัน ลฺุคี
เป็นธรรมชาติเร็ว (โหติ) ย่อมเป็น ต. จิตติ อตฺตโน เวส
(ภิกฺขุนา) วตเตดน อ. อนภิภู ยังจิตนัน ให้เป็นไป ในอำนาจ