บทประพันธ์เกี่ยวกับคณูฤทธิ์และวิถีใจ : หน้า 137/155

ประโยค - คณูฤทธิ์มงคลฐิติธิโกภ ณิถี กลับแล้ว คณูฤทธิ์ ย่อมไป (ยก) ฉันใด คณูฤทธิ์ โอ. คณูฤทธิ์ ปณุฤทธิ์โท ผู้เป็นบัณฑิต กิจฅวา กันแล้ว วิปุสุมนิจิต ซึ่งจิต อันประกอบแล้วด้วยวิปุสาน อุตุโน ของตน กวดา กระทำ ถึง ให้เป็นธรรมชาติมั่นคง คือว่า นครศรี ให้เป็นธรรมชาติเป็น กับด้วยนคร ปฏิภาณฤทธิ์ ห้ามอยู่ กิเลส ซึ่งกิเลส มคคูชาม อันมรรครพึ่งมา ติด นั้นนั้น ปณูฤทธิ์ พร้อมอาวุธ คือปัญญา วิปุสานะแนว คันสำเร็จแล้วด้วยวิปุสานด้วย อินทรีคุณเยน อันสำเร็จแล้วด้วยอรามรรด้วย ใบเถา ชื่อว่าพิงรบ คือว่า ปหเรย ชื่อว่าพิงประหาร กิเลสมา ชีมาร คือกิเลส ติด นั้น (โยโย) วิถี ราวกะ อ.นักรบ จิตโต ผู้ยืนอยู่แล้ว นคร ในครร (โยเนญโด) รบอยู่ โรจน์ ช่างมุ่งหวัง อารมณ์ ด้วยอาวุธ นานปกันรน อันมีประการดังๆ เอกโคตราทินิน มีอาวุธมีข้างเดียวเป็นต้น เอ้าว่า ฉันนั่นเทียว อดี ดังนี้ (คาถาปาฏุส) แห่งบท แห่งพระคาถาว่า คณูปมิ จิตติมิ กิจฅวา อิติ ดังนี้เป็นต้น ๆ (อТฺโธ) อ.อรรถว่า อาเสวนาโต เมื่อล้อตสา พาวาส- สปโยอุดสปายโคณสปายอุปกุคเสมอสมสวนสปออาทีกืน สป- ปายการถนาน ซึ่งเหตุอุ่นเป็นเครื่องสบาย ท. มีอาวาสอันเป็นที่สบาย และฤดูอึดอึนิเป็นเครื่องสบาย และโภชนึงอันเป็นเหตุสบาย และบุคคลผู้ เป็นที่สบายและการฟังซึ่งธรรมอันเป็นเหตุสบายเป็นต้น สมาปชิวาวา เข้าแล้ว สมาปดูดี ซึ่งสมาบิต อนุครมตรา ในระหว่างและระหว่าง วิจฉาย ออกแล้ว ตใด สมาปดิเต โดยสมาบิตมัน สมฺมสนฺโต