ข้อความต้นฉบับในหน้า
প্রিলโคต ๒ - คำณีพระบิณาภังปุรินทุ์ ยกพิพธ์แปล ภาค ๒ - หน้า 34
สนุนฤฏิวา ทรงผูกสอลแล้ว สรึ ซึ่งลูกครุ วิสัปปี อันชื่อแล้ว
ซึ้งยาพิษ ตา อิติอโย ยังหญิง ท.เหล่านั้น สุพพา ทั้งปวง
ราปปฎวา ให้ชนแล้ว ปฏิญาณา ตามลำดับ กุฎา กระทำ
สมวาตี ซึ่งพระนางสมวาตี ปุรี ในเบื้องหน้า วิสารุสตรี ทรง
ปล่อยไปแล้ว สรึ ซึ่งลูกครุ อุร ให้พระอุร สมวาตี ของ
พระนางสมวาตี ๑
โอร สโร อ. ลูกครุั้น ปฏิญาณาแล้ว กลับมาเฉพาะแล้ว
(อุตตโน) อาคาถาคามิภูมิ ๕ เป็นลูกครุมีหน้าเฉพาะต่อหน้าทาง
แห่งตนมาแล้วเทียว ทุควน เป็น ปวิสนโต วีร ราวะว่าเข้าไป
อยู่ หทย ฯํ สู่พระหทัย รุญโณ ของพระราชา อุตสา ได้ตั้งอยู่
แล้ว มเตตานาวาน ด้วยอนุภาพแห่งพระเมตตา ตสสา สมวาตี
ของพระนางสมวาตีนี้ ๕
ราชา อ. พระราชา จินดเส สี ทรงดำแล้วว่า สโร อ. ลูกครุ
มายา อุติวา ไปแล้ว วิสารุสวา เจอะแล้ว สลีปি แม้
ซึ่งสิลา คุจฺฉติ ย่อมไป ปฏิญาณานุปี แม้ อ. ที่อันเป็นที่ระทบ
อาทิล ในอากาศ คุจฺฉติ ย่อมไม่มี ปน ก็ อด ครั้งเมื่อความ
เป็นอย่างนั้น (สนุต) มีอุ เอโอ สโร อ. ลูกครุนี้ นิวดตุวา
กลับมาแล้ว ทายภูมิไม ๑ เป็นลูกครุมีหน้าเฉพาะต่อตอทย มม ของ
เรา ชาโด้ เกิดแล้ว ก็ แท้จริง อย่ สโรปิ แม้ อ. ลูกครุนี้
นิวดตุวา อันมีจิตออกแล้ว นิสุสโต อันไม่ใช่สัตว์ นิสฺุจิโอ อัน
มีชีวิตออกแล้ว ชนาติ ย่อมทราบ คุจฺฉติ ซึ่งคุณ เอสุดา