คำฉิ่นพระมิมปฏิทัศนา - ภาค ๒ : หน้า 66/155

ประโยค๒ – คำฉิ่นพระมิมปฏิทัศนา ยกพั่แปล ภาค ๒ หน้า ๑ ๖ ๖ ผู้เป็นที่พึ่งนึก อลัส จุฬปนุกสุก ของภิภาคชื่อวุฒิปนุกนกนก หัววา เป็น ดุ จุฬปนุก ยังกษ์ชื่อวุฒิปนุกนกนี้ ปฏิญญาเปส ให้ ติ้งอู่พะแล้ว โอกกินกุมแพ ในบทรพัยนี้เป็นโคโยะ อติ ดังนี้ ถาย ครับเมื่ออ้อมคำว่า อา โอ ลสุดา อ. พระศาดา อาวุโสโย ทรงเป็นผู้เป็นที่พำนัก จุฬปนุกสุก ของภิภาคชื่อวุฒิปนุก ชาโต เกิดแล้ว อดิ ดังนี้ สมุจิทยา ตังขึ้นพร้อมแล้ว ปุณณ- ทวิส ใบวุ่นหนึ่งอีก กฤตวา ครัชแล้ว อติวตดาวิ่ง บิษฎฏวต สีบงอัน ล่วงไปแล้ว จุฬเศรษฐาเต ในขาดอันบันติทำหนดแล้วด้วย เศรษฐาชื่อวุฒะ วุฒา ครัชแล้ว คำ ว่า คีองพระเกทกว่า เมธาวี อ. บุคคลผู้มีปัญญา วิญญาโณ ผู้เห็นแจ้ง อุตตาน ยังตน สมุจิธีได๋ ย่อมให้ต้anzasิพร้อม ปาดเตย ด้วยทรัพย์อันเป็นตันทุน อุปนกิปี แม้น้อย (ปุคคลโอ) อิว ราว อ. บุคคล สนมม์ ก่ออยู่ อุคี ซึ้งไฟ อุคี อันน้อย (มมหุท ออคี) ยังไฟอันใหญ่ (สมุจิธาปนุตโต) ให้ตั้งขึ้นอยู่ อติ ดีดังนี้ วุฒา ครัชแล้วว่า ภิกขเว คู่อณภิกษุ ท. อรา อ. เรา อาวุโสโย เป็นผู้เป็นที่พำนักนึก อิมสส จุฬปนุกสุก ของภิภาคชื่อวุฒิปนุกนกนี้ ชาโต เป็นผู้คิดแล้ว (อมุที) ย่อมเป็น อาทิตย์อ ในกาลนี้ นันทิเยอ น หามไม่ได้ อุผ อ. เราย อาวุโสโย เป็นผู้เป็นที่พำนัก (อิมสส จุฬปนุกสุก) ของภิภาคชื่อวุฒิปนุกนกนี้ โอโล่เอว ได้