ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค ๒ คำฉันพระบรมปทุมดง ยกศพแปล ภาค ๒ หน้า ๙๐
อารักขาแห่งครูท ท. นั้น (อาญา) ได้ประทานแล้ว (อารักขา)
ซึ่งอัญอารักษา ยกข้าง แก่ยักษ์ ท. กุมภานาฏ อารักษาโด แต่ฉัน
อารักษา แห่งภูรัคเถ ท. นั้น (อาญา) ได้ประทานแล้ว (อารักษา)
ซึ่งอัญอารักษา จุดนูน มาตรฐาน แก่ท้าวมหาราช ท. ๔ โค ยกขาน่
อารุณโต แต่ฉันอารักษา แห่งยักษ์ ท. นั้น อน ส่วนว่าก (สกโล)
อ. ท้าวสักกะ ราชสี ทรงตั้งไว้แล้ว อินทปฐม ซึ่งรูปเปรียบแของ
พระอินทร์ ท. วิริหฤกาด ผู้มีจิระในพระหัตถ์ เทวนครทวารสุด
ที่ประดูแห่งเทพนคร์ ท. สพุุริน ในเบื้องบนแห่งอารักษา ทั่งปวง ๆ
อสูร อ. อสูร ท. ชินฎวา ชนะแล้ว นาคาทาย อนุสุข ฯ ซึ่ง
อนุปฐม ท. มินาคเป็นต้น อาคาตัย แม่มาแล้ว ทิวาสา เห็นแล้ว
อินทปฐม ซึ่งรูปเปรียบแห่งพระอินทร์ ท. ทุรโต แก่โยค ปลายขาติ
ย่อมมานไป (สญญา) ด้วยความหมายว่ารา สกโล อ. ท้าวสักกะ
นิญญบุตโต เสด็จออกแล้ว อิติ ดังนี้ ฯ
(สกโล) อ. พระศาสฎา วตวา ตรัสแล้วว่า มหาลิ คู่ค่อน
มหาลิ มานโว อ. มานพ มโห ชื่อว่านมหะ ปกิชร ปกิชิ
แล้ว อุปมา ปฏิบัติ ซึ่งอธปฏิบัติคือความไม่ประมาท เรายัง นี้
จ ปน ก็แล้ว เอโส มโห อ. มานพอำมะนาน อุปมุตโต
ผู้ไม่ประมาทแล้ว เอ๋อ อย่างนี้ ปฏวด ถึงแล้ว อิสสรฤ ชี้
ความเป็นใหญ่ เอวป อนมิโรอย่างนี้ กาเรส ยังเทพให้กระทำ
แล้ว รุชะ ซึ่งความเป็นแห่งพระราชา เทวโลกาสุ ในทวโลก ท.
ทุวส ๒ อุปมาใน นาม ชื่อ อ. ความไม่ประมาท เอโส นั้น