พระภาคในสงฆ์จิตเทคะ : หน้า 117/155

ประโยค เรื่องพระภาคในสงฆ์จิตเทคะ ๒๕. ๑๒/๑ ตั้งแต่ โส ภาสาวะสิทธิสารุกานต์ ละฌฑิวาสโตเป็นต้นไป. โส ภิกฺขุ อ ภิกฺขุนัน อาโรจฺฉนะ กรานทูลแล้ว ตำ ปวดดี ซึ่งความเป็นไปนั้น สพฺพุ ทั้งปวง ปฏิญาณ จำเดิม สาวาสิก- สารุกานต์ (อตตฺตนา) ละฺภุกะวิโสโต แต่วันแห่งผ้าสักอันบุคคลพึง ถวายแด่กฐิผุ๋อสดพรรษา ท. อันตนาได้แล้ว ยาว เพียงใด ปฐมาประภาร เณรสุด ซึ่งพระเณร ตาลุนภูมิ ด้วย ข้าวแห่งตาล สุตู แด่พระศาสนา อาหาร กรานทูลแล้วว่า ภนฺต ข้าแต่พระองค์ผูเจริญ อะ อ. ขา พระอรัญ ปลาตโต เป็นผู้นำไป แล้ว อิมินา การณฺณ เพราะเหตุนี้ อสูม ยอมเป็น อิต ดั่งนี้ ฯลฯ อํ ครัังนั้น สุตา อ. พระศาสนา ว่าา คำแล้วว่า ภิญฺญู ดูก่อนภิกฺขุ ศูว อ. เธอ เอ๊ จงมาเกิด ดูอ อ. เธอ มา จินติ อย่าคิดแล้ว เอก จิตติ นาม ชื่อ อ. จิตนันู ทุเร โหนติปี อามมณี สมปฏิญาณชาติ คี เป็นธรรมชาติมิชาตแห่งการ รับเอาพร้อม ซึ่งอรรถนา แม้บ่อนี้อยู่ในเทิล (โทติ) ย่อมเป็น (ภิญฺญูนา) วายมติ อ. อันภิญฺญพยายาม มุจจวนตฺุตาย เพื่อประโยชน์ แก่อันพัน ราคาโลสนหนา จากเครื่องผุกอิอาระและ โกละและ โมฆา วฏฺฏิ ย่อมควร อิติ ดังนี้ น สงมรฺภิต คะภิญฺญชื่อว่า