ประโยค๒ – คำฐีพระบรมปฏิสังขรถ ถคพัทแปล ภาค ๒ : หน้า 88/155

ประโยค๒ – คำฐีพระบรมปฏิสังขรถ ถคพัทแปล ภาค ๒ – หน้า 88 ปทาน (อุตฺตนา) สมาทินนตตุา เพราะความที่แห่งวรตร บ. ๑ เหล่าไ ด้เป็นวัตรอันสมาทานแล้ว วดฺตปทาน อ. วัตรบท ท. สตฺต ๗ อิญานิ เหล่านี้ (ตนฺติ) เหล่านั้น สกุกสุข เทวน- มินทสุกู ปฏิพฺพา มนุสสทสุกูสมาท (“กวา”) สมาทนานิ เป็นวัตรอันว่าดํลํกะ ผู้เป็นออมแห่งเทพ บ. เป็นผู้เป็น มนุษย์เป็นแล้ว เป็นอยู่ ในกาลก่อน ทรงสมาทานแล้ว กระทำให้ บริบูรณ์แล้ว อนุสิ ได้เป็นแล้ว อติ ดังนี้. (ภควา) อ. พระผู้พระภาคเจ้า (โอวาท) ได้ตรัสแล้ว อภิ เวยายกโณ ซึ่งคำอันเป็นไวอาราคณี (สุดโต) อ. พระสุคต (สตฺต๗) ผูพระศาสดา (วตวา) ครันตรัสแล้ว (อภิ เวยาะ- กณฺณ) ซึ่งคำอันเป็นไวอาราคณีนี้ (อวโจ) ได้ตรัสแล้ว (อดิ คาถานุวาท) ซึ่งเป็นคำอันเป็นกถาประนัตินี้ (อปลร) อื่นอีก (อด) ในภายหลังว่า เทวา อ.เทพา ท. ดาวติลา ผู้อยู่ในเทพชื่อว่า ดาวติลา อาู คำว่าแล้ว นร. ซึ่งระะ มาตา- เปดิภร ผู้อยู่ยังมารดาและบิดา ชนด ผูเป็น สัตว์เกิด กูเล เชษฐาปายมิ ผูมิปดิปประพฤติ อ่อนน้อมต่อบุคคลผูเจริญที่สุด ในตรสกุล สุนทฺ ผูมีวาอ่อนหวาน ลิขิตสมุกฺ ผู้กล่าวดังคำ อันไฟเพราะ เปตูเญยุปทายนิ ผูมปกติละซึ่งคำ อันเป็นที่ตั้งแห่งความส่องเสีย ยุคต๋ ผู้ประกอบ